Even iets moois nr. 285 - Heel Gewone Foto's...

Tja, ik stak wat tijd in het zoeken naar woudaap en zwarte ibis, maar ik moet het maar gewoon toegeven: ik vond ze niet. Daarom maar wat 'bijvangst,' datgene dat ik wel wist vast te leggen.

Mooi, zo'n Distelvlinder. Het zijn trekvlinders die soms met veel, soms met weinig Nederland bereiken. Dit jaar niet heel veel, is mijn indruk.

Moeder Rietzanger heeft het druk met het (op)voeden van de kleintjes.

Weggedoken in de ruigte denkt deze Grote Zilverreiger dat ik hem niet zie...

Een bevallige senior, zo te zien leniger dan ik, heeft eveneens de distelvlinder ontdekt. Maar waar je nou een gebreide telelens kunt kopen???

Het is hemeltergend zoals jonge Lepelaars om eten kunnen schreeuwen. Ik maak me er altijd een beetje kwaad om en dat heeft natuurlijk heel erg weinig zin...

Een Spreeuw in de polder. Ik krijg ze graag voor de lens met hun oliekleurige verenpak, maar ze zijn schuwer dan je denkt.

Ook een vaste polderbewoner: de Witte Kwikstaart. Hoewel, nou ik dit opschrijf begin ik te twijfelen. Is het niet een vrouwtje Rouwkwikstaart? Hij is wel erg donker op de rug. Wie het weet moet het maar even zeggen...

 Drie Ooievaars van dit jaar komen even terug op het nest. Even daarvoor liepen ze nog in gras van de Eempolders. Te herkennen aan de snavel die nog niet rood is.

Afgelopen zaterdagavond: drie jonge merels vliegen uit. Stom toevallig zitten we net buiten te eten; even toevallig ligt mijn camera schietklaar. Het eten wordt koud...

Met verdubbelde ijver brengen de oudervogels voer aan de vogels die onbeholpen door de straat fladderen. Vette wormen en besjes vormen de ingrediënten voor een voedzaam maaltje.

Een van de jongen probeert zich staande te houden op het dak van de auto van de buuf. De staart moet nog groeien en zonder dat zijn ze tamelijk hulpeloos. Maar met zoveel katten op het plein mogen ze wel razendsnel leren goed van kwaad te onderscheiden.

Om een lang verhaal kort te houden: op zondagmorgen maak ik een rondje door de buurt. De oudervogels zitten wat verdwaasd en doelloos op een tak. Van de jongen ontbreekt elk spoor. Hier en daar sluipt een kat...

Met dit beknopte fotoverslagje is hun te korte leven niet helemaal zinloos geweest. Zoals Reve schreef: 'Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven...'