Ik was bij De Valk Roofvogels in Lunteren. Daar worden zo'n 20 soorten roofvogels gehouden voor demonstraties, evenementen en dergelijke. En soms mag je als fotograaf een ochtendje meekijken. Daar maakte ik gebruik van en kwam - tot mijn ontzetting - thuis met 2.500 foto's! Het uitzoeken kost nog wel even wat tijd, maar een eerste selectie maakte ik van de gevlogen uilen.
Natuurlijk, een Kerkuil. Prachtig getekende uil die je in het wild niet zomaar te zien krijgt. Het zijn echte nachtvogels die met de jacht beginnen in de zware schemering.
Zijn voedsel bestaat vooral uit spits- en woelmuizen.
Naar schatting zijn er in Nederland zo'n 2.500 broedparen. Best een algemene vogel dus. Dat broeden doen ze bij voorkeur op een donkere plek in een schuur of toren.
Kunst bij het fotograferen van niet-wilde vogels is zoveel mogelijk de ringen buiten beeld te houden. Dat kun je ook wegklonen met Photoshop, maar sinds mijn nieuwe computer beschik ik daar niet meer over. Dus fijn dat deze rat de geringde poot even wil bedekken. Dat het lijkt of de uil de rat leert lopen is waarschijnlijk schijn.
Een Sperweruil. Prachtige, kleine uil, die in ons land niet voorkomt. Dat is te zeggen: eens in de zoveel jaren verdaagt er eentje vanuit noordelijker streken in onze contreien en dat leidt tot heftige beroering onder vogelaars.
Wie herinnert zich niet de chaotische taferelen van een jaar of 10 terug, toen een Sperweruil wekenlang te bewonderen was op een industrieterrein in Zwolle?
Deze zul je niet aantreffen in de lage landen. De Laplanduil vinden we alleen in arctische delen van ons continent en Amerika. Voor mij de allermooiste.
Het 'gezicht' van de Laplanduil raakt me altijd weer. Het zit er niet in dat ik ooit een wild exemplaar zal zien, dus ik ben hier blij mee.
Dit is de Oeraluil. Niet zo groot als de laplanduil, maar wel een slagje groter dan onze bosuil.
Ook een bewoner van noordelijker streken in Europa en Azië. Zijn donkere ogen geven hem een soort van vriendelijk gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten