Even iets moois nr. 601 - van alles wat

Beetje wisseling van de seizoenen qua foto's. De laatste paddenstoelen gespot en ondertussen verschoof de focus naar de vogels.

Hoogtepunt was het zien van een Ralreiger. Zeer zeldzaam in ons land en rond 1900 hier uitgestorven. Veel kleiner dan onze inheemse reiger en een beetje bruin / beige gekleurd.

De vogel houdt zich al weken op in Flevoland en mag zich daar verheugen in een doorlopende belangstelling. Vliegt hij op, dan zijn de vleugels wit.

In een flets zonnetje tref ik nog deze puntgave Dennenvlamhoed. Zeer algemeen maar daarom niet minder fraai.

En wat te denken van deze? Het is de Oranje Oesterzwam. In 2021 was dit de 'paddenstoel van het jaar' en het is inderdaad een schoonheid.

Het is loeikoud als ik deze twee Zeearenden - op grote afstand - op het ijs zie zitten. Ik had de indruk dat ze een meerkoet hadden verschalkt, maar het is te ver om het goed te zien.

Flutfoto natuurlijk, veel te ver, maar het is wel een Klapekster! Die zijn hier alleen maar in de winter.

Dit is beter: een Roodborsttapuit. Het zijn gewone broedvogels en steeds meer besluiten er niet naar het zuiden te vliegen en de gok te nemen hier te overwinteren. Voor hen te hopen dat er geen strenge winter komt.

Ook heel gewoon: een Kuifeend. Altijd leuk met dat gele oog en die grijze snavel.

Een Fuut in de winterjas. Weinig licht, geen contrast, onscherp en toch vind ik 'm wel leuk.

In de struiken hoor ik Goudhaantjes en ik probeer er eentje in beeld te krijgen. Dat lukt uiteindelijk en precies als ik afdruk vliegt hij op. Grappig gezicht.

Even iets moois nr. 600 - de Zuidpier

Zoals u weet kom ik 's winters graag op de Zuidpier in IJmuiden, de monding van het Noordzeekanaal. Altijd wat te zien, al gaat het dan hoofdzakelijk om de vogels die ik er al eerder zag en de volgende keer weer tegenkom. Maar altijd is er de mogelijkheid van een verrassing, of de kans een oude bekende op een andere manier vast te leggen. Ik bedoel eigenlijk: ik kom er graag...

Het is de dag na de storm en er is nogal wat aangespoeld op het strand. Er liggen miljoenen meshelften maar ook deze Grote Tepelhoorn.

Zo ook deze Zeeappel. Het lijkt wel een sieradendoosje of zo. Mooi hè...

Natuurlijk zijn de Drieteenstrandlopers er. In grote groepen foerageren ze langs de waterlijn en hollen ze met de golven mee. Of ze knappen even een uiltje.

Tussen de poetsende Drieteentjes staat deze grote jongen. Je denkt aan een grutto en dat is het niet helemaal. Het is een Rosse Grutto, de arctische tegenhanger van onze grutto. Is hier in de zomer niet te vinden en dus een overwinteraar of doortrekker. 

Compacter en zwaarder gebouwd dan de onze, met een licht opwippende snavel, maar met de kop in de veren zie je dat allemaal niet. U moet me maar geloven. En slapen met de ogen open, want ja er mocht eens een slechtvalk, havik of zeearend opduiken...

Het fotograferen 'op ooghoogte' is inspannend en tamelijk vies. Komt nog bij dat je eigenlijk niet moet bewegen, dus voorzichtig op één knie besluip ik de vogels. Gelukkig ben ik nog jong. Foto door Gerard Roest.

Dit is iemand met dezelfde hobby en dezelfde aanpak.

Twee Kuifaalscholvers. Ze zijn zeldzaam en dat ik er dan ineens drie aantref is best bijzonder.

We zien hier de laatste momenten van een zandspiering of misschien een botervisje...

Beetje saaie foto, maar het is wel een Parelduiker! Had ik niet vaak voor de lens maar 's winters houden ze zich langs onze kusten op; meestal wat verder op zee.

Ook grappig: een Kanoet lijkt op deze foto best veel op een drieteenstrandloper, maar is pakweg drie keer zo groot. En waar een drieteen altijd in een groep is te vinden, daar is de Kanoet meestal alleen. Hoewel, op de Wadden zijn er soms grote groepen te vinden van wel duizenden exemplaren.

In de schaduw ziet zo'n Kanoet er nogal grijzig uit.

Een groep Drieteenstrandlopers vliegt een paar rondjes en er sluiten steeds meer kleine groepjes aan. Een fotogeniek gezicht, vooral wanneer ze zwenken en hun bovenkant laten zien.

Het kan natuurlijk zijn dat ze mij even komen begroeten. We zien elkaar tenslotte elk jaar wel een keer.

Jammer dat ie wat ver weg blijft. Een Dwergmeeuw zie ik niet eens zo vaak. Mooie tekening op de vleugels.

Een vaste figurant in deze rubrieken: de Steenloper. Hij doet hier zijn naam helemaal eer aan.

Een Zeekoet wuift even terug.

Altijd een leukerdje: de Bontbekplevier. Blijft graag wat op afstand.

Kraaien en Kauwen vinden op het strand altijd wel wat van hun gading.

Een Zeester die ook de storm niet heeft overleefd.

Valt nauwelijks op, de Oeverpieper. Ook een vaste wintergast, met meestal iets van 10 tot 15 exemplaren. Denk ik, want ze laten zich moeilijk zien.

En eer ik weer thuis was rees de supermaan al boven de einder. Het was een mooie, volle dag.

Even iets moois nr. 599 - Brouwersdam en meer

Meestal meerdere keren per jaar bezoek ik de Brouwersdam. In dit geval in combinatie met het natuurpareltje Oranjezon, maar daar zag ik niet zoveel.

Om te beginnen een Ransuil. De Ransuilen zoeken elkaar op in de herfst en roesten dan gezamenlijk in één boom. Zo ook hier, in het centrum van Baarn. Het drukke parkeerterrein lijkt ze niet te hinderen, evenmin als de fotografen die gedurende de dag een kijkje komen nemen. Ik haalde zelfs de krant met mijn aanwezigheid, maar omdat dat onder werktijd was wil ik daar niet per sé de aandacht op vestigen.

Ondertussen trekken kramsvogels en Koperwieken vrij massaal ons land binnen.

Ken je hun geluid dan hoor je ze overvliegen of foerageren. Bessen van de meidoorn zijn op dit moment favoriet.

Maar goed, de Brouwersdam. Altijd wat te beleven, al was het er nu best rustig. Hier een foeragerende Wulp bij de spuisluis.

De dam is ook altijd de favoriete eetplek van kraaien en Kauwen. Graag doen ze zich tegoed aan het afval van de mobiele frietkraam. Volgens het Voedingscentrum leiden ze een ongezond bestaan, maar ze laten zich niet makkelijk terechtwijzen.

Hier bespreken ze samen de stand van de kabinetsformatie, maar de desinteresse is van hun houding af te lezen.

Wat verder weg op zee zien we een Zeekoet, een echte zeevogel.

Het spuien bezorgt de Grijze Zeehond een feestmaal.

Een groep Rotganzen waagt zich op de dam nu het wat rustiger wordt. Ze moeten drinken en zoeken dan zoet water in een plasje dat is ontstaan na de regenval van gisteren.

Zoals alle ganzen zijn ze alert en betrekkelijk schuw. Om ze te fotograferen stap ik aan de andere kant uit de auto en richt mijn lens onder de auto door op de vogels. Zo raken ze niet verstoord.

Even iets moois nr. 598 - de laatste paddenstoelen, denk ik

Langzaamaan ga ik toch weer overschakelen naar de vogels, maar mensenlief, ik heb nog zoveel prachtige paddenstoelen dat ik u er toch nog maar een keer mee lastigval...

Nee nee, dit is geen winkel in lampenkappen, maar een groepje Bundelmycena.

Wordt door velen beschouwd als de allermooiste paddenstoel in ons land: de Zalmzwam. Dat komt waarschijnlijk doordat hij, bij het ouder worden, goudkleurige druppels afscheidt.

Een Amethistzwam. Vanwege zijn kleur wordt hij ook wel Rodekoolzwam genoemd.

Gewone Zwavelkop. Zeer algemeen en met een diversiteit aan verschijningsvormen. Lijkt wel een intiem gezinnetje.

Dit is, ingezoomd, de Roodgerande Houtzwam. Hij ziet er erg verdrietig uit en dat kon ik niet verhelpen.

Had ik de naamgeving van paddenstoelen al eens genoemd? In ieder geval, dit is een Gele Aderhertenzwam. Groeit vooral op eik, iep en beuk. Hij is niet zo vriendelijk als hij lijkt, want hij veroorzaakt witrot in hout en da's niet zo goed voor de boom.

Zeer algemeen natuurlijk, de Porseleinzwam, maar hij geeft alle ruimte voor een creatieve benadering.

Tja, die wasplaten. Ik weet een stukje weiland in Noord-Holland, dichtbij mijn werkplek, waar meerdere soorten wasplaten staan. Altijd in het gras en daarmee soms nog niet zo makkelijk te vinden. Dit is de Granaatbloemwasplaat; leeft saprotroof, en de hoed is hygrofaan. Ik zou het fijn vinden als u dat onthoudt.

Een werkelijk piepjong exemplaar van de Narcisamaniet. De hoed is bedekt met onregelmatig gevormde velumvlokken. En het velum is dan weer het vlies waarin de paddenstoel is gerijpt. Zie ook de 'witte stippen' bij de vliegenzwam.

Nou kijk, dat je af en toe een auto in de fik steekt of een cobra bij de voordeur van je vijand legt is allemaal tot daaraan toe, maar je initialen kerven in de onderkant van een Gewone Tonderzwam, dat gaat toch alle perken te buiten. Voor dit soort vandalisme bepleit ik de invoering van pittige lijfstraffen.

Ook weer een Amethistzwam, nu in een andere vorm. Hij behoort tot de familie van de fopzwammen; vandaar misschien.

Kijk toch wat een prachtig landschapje van Schubbige Bundelzwammen. Niet zo onschuldig, want hij valt levende bomen aan.

U zag het al natuurlijk: het Plooivlieswaaiertje. Bijzonder, want hij werd voor het eerst waargenomen in 1989, en zijn verschijnen wordt in verband gebracht met klimaatveranderingen.

De herfstkleuren zijn intens, dit jaar. Hier het Spanderswoud.

Ter afsluiting nog eentje die voor mij nieuw is: de Veldridderzwam. Apart met die zwarte hoed. Hij is eetbaar, saprofyt en komt voor op voedselrijke zandgrond.