Niet aan te ontkomen natuurlijk, in dit jaargetij. Diverse dagen ben ik op diverse plekken op jacht gegaan naar aansprekende paddenstoelen. Ik vind ze buitengewoon fascinerend en de variëteit in kleuren en vormen is oneindig. Als je nagaat dat er zo'n 5.000 soorten in ons land voorkomen (tegen 250 soorten vogels) dan is te begrijpen dat je nooit uitgekeken bent. Daarbij is de naamgeving - geen idee wie die bedenkt - soms razend creatief en een andere keer bijzonder raadselachtig. Dit jaar hoopte ik in ieder geval te zien de spechtinktzwam, de kopergroenzwam en de zalmzwam. Die laatste is nog niet gelukt...
De Panteramaniet. Giftiger dan de vliegenzwam. Mooi plaatje wel, zo vrijstaand en met wat herfstbladeren op de voorgrond. Sowieso zie ik dit jaar enorm veel Panteramanieten.
Aha, de Gele Knolamaniet, heel jong exemplaar. Niet heel giftig, maar wel een beetje. Gevaar zit er in dat je 'm verwart met de groene knolamaniet en die is heel erg giftig. Gewoon maar laten staan dus!
En wat zien we hier dan? Dit is de Grote Bloedsteelmycena, een veel voorkomend paddenstoeltje op rottend beukenhout. Zijn naam dankt hij aan het feit dat hij bij beschadiging een roodbruin vocht afscheidt.
Blijft natuurlijk altijd mooi, zo'n Vliegenzwam. Ik fotografeer hem liefst op ooghoogte waarbij een stukje omgeving ook zichtbaar is. Zoals hier, en u herkende waarschijnlijk al het bos rond Bilthoven.
Op een landgoed boven Naarden - zo luidde de tip - is een laantje waar de Spechtinktzwam rijkelijk voorkomt. En laat ik die nou ongelooflijk mooi vinden! Hij is aanvankelijk volledig bedekt door een wit en viltig velum dat bij het uitgroeien van de hoed in onregelmatige banden openbreekt en dan doet denken aan de veren van een grote bonte specht. Vandaar de naam. De smaak ik onaangenaam naar ik begreep, dus alleen maar kijken. Nou ja, en fotograferen...
Hier nog eentje dan. Deze staat pal naast een fietspad en ik word bevreemd aangekeken door de passerende fietsers. Misschien wel een raar gezicht: iemand van 68 die zich op zijn knieën een weg baant door de woekerende klimop...
De Rechte Koraalzwam. Veel voorkomend, vooral op takken en stronken van iep, beuk en eik.
Helemaal dood gefotografeerd natuurlijk, die Vliegenzwam. Even proberen er een ander zicht op te krijgen.
Of dan toch maar weer met wat omgeving er bij.
Nóg een Panteramaniet. De hoed is helemaal ontplooid. Fraaie paddenstoel.
In de berm van de sporthal waar ik ben opgeroepen voor een coronaprik staat deze fraaie Geschubde Inktzwam. Een van de honderd soorten inktzwam die in Nederland en België voorkomen. Het is een nematofage schimmel zegt de catalogus en daar heeft hij het maar mee te doen.
Op landgoed Gunterstein tref ik deze Prachtamaniet. Hoofdzakelijk te vinden langs Eikenlanen. Zeldzaam.
Ja, zeg het maar. Het is een van de veel voorkomende soorten Russula, maar welke? |Opvallend vind ik dat je vrijwel nooit een onbeschadigde Russula vindt. Ze zijn altijd aangevreten, gescheurd of omgevallen. Hoe dat dan weer komt?
Had ik al eens verteld dat ik een fan ben van Springspinnetjes? Deze verscheen plots thuis op de zitbank. Hij vond het poseren eerst wat spannend, maar nadat hij een rondje mocht lopen over de camera ging hij er echt even voor zitten. Die middelste ogen zijn een soort telelensjes en hij is daardoor waarschijnlijk het best ziende insect dat we kennen. Ooit zag ik er eentje in onze caravan een vliegje bespringen. Hij doet dat sneller en handiger dan ik met een vliegenmepper. Komt mede omdat hij zich zekert met een draadje dat hij tijdens de sprong maakt. Sindsdien heb ik een onbegrensde bewondering voor deze rakkertjes van hooguit een centimeter groot. Als dank voor het portret wees ik hem een plekje achter het gordijn, waar hij ongestoord en warm zijn leven kan leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten