Even iets moois nr. 551 - Uil, page en jong grut van her en der

Ik maakte overal en nergens hier te lande opzienbarend mooie foto's, waarvan hier een verslagje.

De Steenuil. Op een boerenerf aan de rand van de Veluwe laat ik me opsluiten in een eenpersoons camouflagetentje. Niet zomaar een boerenerf, want er woont een gezin Steenuil. Ik hoop er iets van te zien. Dat lukt, maar ze hebben mij ook in de gaten...

Het erf is ingericht om de kans op een aardige foto zo groot mogelijk te maken; een stronkje, een schuurtje, een nostalgisch raampje, een vervallen pannendakje. Echt over nagedacht. Of de vogels zich vertonen weet je maar nooit, maar ik had alle geluk van de wereld.

De Steenuil voert mij terug naar vroeger. Ik moet een jaar of 10 zijn geweest en liep al in pyama, toen ik buiten, in het aardedonker, een stompe 'vorm' meende te ontwaren op het puntje van het schuurdak. Hoe ik ook tuurde, meer dan deze klomp werd het niet. Maar overdag was het er niet, dat wist ik wel zeker. Toen ik gauw boven mijn zaklamp ging halen was het voorwerp verdwenen. Verwachtingsvol bladerde ik in mijn vogelboekje en kon niet anders dan bedenken dat het een Steenuil moet zijn geweest. Sindsdien rij ik graag een uurtje om als ik er eentje weet te zitten.

Als een volleerd model poseert deze Steenuil. 

De Steenuil is deels ook overdag actief. Man en vrouw zijn hetzelfde gekleed. Deze foto laat zien dat het maar een kleine vogel is en onze kleinste uil.

Ergens op het Groninger platteland tref ik deze Zwarte Roodstaart, een jonkie nog. Volgens de eigenaar van de draad zou het een gekraagde roodstaart moeten zijn, maar dat ben ik met hem oneens.

Ik sta bij die draad omdat er een hele rij juveniele Boerenzwaluwen op zit. Naar alles wat voorbij vliegt schreeuwen ze moord en brand om eten.

Onderscheid maken ze niet, ook een willekeurige oom of tante krijgt te maken met hun bedelroep.

Ik werk momenteel in de kop van Noord-Holland. Als daar al een paar dagen een Koninginnenpage wordt gesignaleerd neem ik een uurtje vrij en ga op zoek.

Wat de ijsvogel is voor de vogelaar, dat is de Koninginnenpage voor de vlinderfotograaf: iets waar je beslist je best op wilt doen.

Opmerkelijk vind ik dat ik deze schoonheid zo ver noordelijk aantref, op een dammetje dat ver de zee in steekt. Zal wellicht te maken hebben met de begroeiing van dat dammetje: het talud staat vol met peen, de waardplant van de Koninginnenpage.