Even iets moois nr. 346 - dagje Dierenpark Amersfoort 1

Zoals u wel gemerkt heb, heb ik me recentelijk enigszins bekend tot de dierentuinen. Zeker bij een koude, sneeuwerige dag als afgelopen vrijdag is het een leuke bestemming en een manier om met een aantal mooie foto's thuis te komen. Zo maakte ik een wereldreis in Dierenpark Amersfoort.

De Woestijnleguaan woont, de naam doet het al vermoeden, in zeer droge gebieden. Hij wordt tot een 40 centimeter lang. Om een of andere reden heb ik fascinatie voor deze dieren.

Dit is een rare: de Grijpstaartskink. Het is eigenlijk een hagedis met een apenstaart die alleen op de Solomonseilanden voorkomt. Overdag slaapt hij en 's nachts eet hij vruchten en bloemen.

U zag het al natuurlijk: de Gouden Mantella, een gifkikkertje van een centimeter of drie groot. Hun huid is giftig omdat ze zelf graag giftige insecten eten, naast termieten en fruitvliegjes.

Nee, dit is geen alien, maar een Vioolbidsprinkhaan. Ik moest nogal even kijken omdat ze in een bak hingen met allerlei takjes en blaadjes. Uiteindelijk kreeg ik er eentje een beetje vrij voor de lens.

De San Francisco Lintslang. Hij behoort tot de kousenbandslangen die in de VS vrij algemeen voorkomen, maar op elke plek net weer wat anders gekleurd zijn. Omdat zijn habitat (moeras, vochtige gebieden) nogal wordt aangetast is deze slang ernstig bedreigd in zijn voortbestaan.

Een Fijileguaan. Kwam van nature alleen voor op de Fiji-eilanden, maar is door de mens verspreid over andere eilanden in de Grote Oceaan. Desondanks zijn er steeds minder van.

De Mara wordt ook wel pampahaas of Patagonische haas genoemd. Hij woont in Argentinië en leeft van grassen en kruiden.

De Reuzenschildpad. Op het vasteland al lang uitgestorven, maar nog wel op diverse eilanden, zoals de Galapagos. Ze kunnen ouder worden dan de mens, en ook zwaarder (nou ja, er zíjn mensen...)