Even iets moois nr. 253 - Wildlands I

In juli gingen we nogmaals naar Wildlands in Emmen. De maand ervoor waren we er ook al geweest, maar toen hadden we de hele dag regen. Nauwelijks kunnen fotograferen. Dat ging nu beter.

De kunst is natuurlijk om te proberen je standpunt zo te kiezen dat het net lijkt alsof je niet in een dierentuin bent. Dat is best lastig, want je bent wél in een dierentuin. Maar goed, toch een serieuze poging gedaan. Bovendien heb je zo een mini-wereldreis over meerdere continenten.

Dwergotters zijn echte groepsdieren. Altijd gaan ze met z'n allen ergens op af en je ziet dan ook altijd een hele kluwen van deze diertjes. We treffen ze aan de oevers van de Yangtse, in het Chinese binnenland.

Op de grassteppe van Azië stuiten we op een kudde Olifanten. Prachtig om een poosje naar deze imposante beesten te kijken, met hun prehistorisch uiterlijk.

Diep in het regenwoud van Zuid-Amerika staan we oog in oog met deze eenzame bosbewoner. Niet begrijpend kijkt hij ons aan. Misschien zijn we wel de eerste mensen die hij tegenkomt.

Het valt niet mee om de Nijlpaarden te zien. Ze blijven soms heel lang onder water, en duiken dan ineens op waar je ze niet verwacht.

Even ten zuiden van de Sahara treffen we een kolonie Bavianen. Deze lijkt op zijn gemak te poseren voor de foto, maar een glimlachje kan er niet af.

Zo'n klein Baviaantje roept altijd vertedering op. In hun spel zijn het ook net kleine mensenkinderen.

Ergens in de woestijn in het oosten van Iran zoekt een groepje Onagers wat eetbaars bij een gestrande wagon op een in onbruik geraakte spoorlijn.