Eind april. We struinen wat door de Eempolder, op zoek naar wat zich voor de lens wil vertonen...
Een Grutto; heel gewoon, maar waarom maakt-ie zo'n misbaar? We staan aan de overkant van de sloot...
Aha, jongen! Heel dapper en zelfstandig scharrelt een van de kuikens door het gras.
Even later komt hij zich voorstellen, samen met een broertje.
Dapper of niet, als het plotseling regent kruipen ze snel onder de vleugels van een van de ouders.
Maar zo gauw het zonnetje weer doorbreekt vliegt pa op.
Grutto's worden niet gevoerd, ze moeten zelf leren wat tussen het gras aan eetbaars is te vinden.
Maar natuurlijk houden pa en ma een oogje in het zeil.
Van een afstandje in de gaten gehouden zijn die jonkies best behoorlijk stoer.
We staan dik een uur te kijken, maar dan wensen we het gezin alle goeds en rijden weer verder. Het was leuk even deel te kunnen uitmaken van het gezinsleven van de familie Grutto.
O wat is dit mooi die jonkies dit is echt genieten.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk dat je die pulletjes zo mooi in beeld kon zetten, genieten!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Loes
Vertederend die mooie pulletjes. Ik hoop dat we er nog lang van kunnen genieten. Gr. Ben
BeantwoordenVerwijderenGrutto's zijn al mooie en populaire vogels. Maar met pulletjes erbij brengen de beelden net even wat extra's. Nu maar hopen dat de gruttostand niet verder terugloopt.
BeantwoordenVerwijderenSuper Gerrit!
BeantwoordenVerwijderenBij mij stuikte het van de Grutto's en tureluurs maar ik ehb nog geen kleintje kunnen vinden in dat hoge gras. Jij laat hier echt hele fraaie kleintjes zien. Helemaal top!
Groetjes, Helma