Even iets moois nr. 520 - De botanische tuinen op de Uithof

Stond al een paar jaar op een vaag verlanglijstje: de botanische tuinen op De Uithof in Utrecht. Ik vond daar een diversiteit aan mooie en verrassende onderwerpen, maar niet de libellensoorten waar ik stiekem op hoopte. Desondanks een stek waar ik nog graag eens terugkeer.

U kent hem: het Bruin Blauwtje. Best algemeen. Vooral de onderkant van de vleugels is interessant beschilderd met spikkels, zwarte oogjes en oranje vakjes. Mooi vlindertje, fotogeniek op deze paarse ehhh dinges. Ik hou de foto wat donkerder en dat geeft een schilderachtig effect.

Van gans andere orde is deze paddenstoel, de Braakrussula. Vanaf juli te vinden, dus helemaal niet gebonden aan de herfst. Komt voor op diverse bodemtypes.

Een bescheiden vlinderkas is eveneens aanwezig, gauw te druk. Hier de Glasvleugelvlinder die zijn naam dankt aan de raampjes in zijn vleugels.

Was er ook: de Groene Kikker, rustig mediterend op een drijvend blad.

Mooi, deze Steenrode Heidelibel. Steenrood? Jawel, maar alleen de mannetjes. Het zijn jagers en ze zoeken dan ook graag zo'n uitkijkpost om naar prooien te speuren.

Een knoepert, deze Grote Groene Sabelsprinkhaan. Kan wel 8 centimeter groot worden, zonder de sprieten. Bijna niet te ontdekken vanwege de schutkleur. Alleen als ze door de halmen rommelen en klauteren verraden ze hun aanwezigheid.

Kende ik nog niet: het Veelstippig Aziatisch Lieverheersbeestje. Er bestaan best aardig wat soorten lhbstjes en deze heet vrij algemeen te zijn.

Vrij algemeen, dat kun je van deze schoonheid niet zeggen. Hij staat te boek als uiterst zeldzaam, vrijwel uitsluitend te vinden op de stadsmuren van Maastricht. Maar ook hier dus, 200 km noordelijker: de Muurhagedis. Wordt zo'n 20 centimeter lang, inclusief de staart. Te benaderen zolang je niet beweegt en dat is een kunst apart: dichterbij komen zonder te bewegen. 

Haha, grappig, een Rosse Woelmuis klimt in de kruiden om die smakelijke knopjes te eten. Met enige regelmaat valt hij omlaag, maar onverdroten klimt hij dan weer omhoog. Ik zie ze wel vaker, maar nooit eerder zó.