Even iets moois nr. 303 - De laatste van 2017

Waar blijft de tijd... Hier de oogst van de laatste paar weken van het jaar. Aan iedereen een goede jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2018 toegewenst.

Op 22 december moest ik voor 't werk toch in het hoge noorden zijn. Een deel van de dag bracht ik daarom door in het Lauwersmeergebied. Waar ik dacht dat het alleen maar natuur is wat de klok slaat, daar moest ik toch constateren dat er een doorgaande route voor de vissersvloot van Zoutkamp doorheen loopt. Het was zodoende een leerzame dag...

Binnen de wereld van vogelfotografen bestaat er een soort van, soms verhullend, jargon. Een 'bewijsplaatje' maskeert dat we te maken hebben met een mislukte of volstrekt overbodige opname van dit of dat. Maar toch een plaatje dat we ook niet direct willen weggooien. Daarom hier een bewijsplaatje van een peinzende ijsvogel.

Een rustig herkauwende Schotse Hooglander. Zijn kilt gaat schuil achter zijn dikke vacht.

Het haventje van Lauwersoog wil wel eens een pleisterplaats zijn voor aparte vogels; of een zeehond. Op deze mistige dag zie ik alleen wat Kauwen. Ik vind ze mooi, met die groengrijze ogen.

Wat later op de middag hangt de mist als een gordijn over het land. De zon is al weg en als ik op een smal wegje een vage, donkere vorm zie opdoemen weet ik het al: een Buizerd. Ik rij op luttele meters rustig langs, maar hij blijft zitten! Ik stop en rij nog rustiger achteruit, en nog steeds negeert de vogel me. Dan wil ik 'm toch op de foto. Ik steek de telelens uit het raampje en rij opnieuw, maar nu heel langzaam naar de buizerd. Hij negeert me volledig en ik kan in alle rust wat plaatjes schieten. Dankjewel Buizerd!

Vogelend Nederland wordt duchtig opgeschrikt wanneer er plotseling maar liefst 4 Waterspreeuwen worden gesignaleerd, netjes verdeeld over het land.

Ze zijn niet spectaculair gekleurd, maar hun gedrag is alleraardigst om een poosje naar te kijken. Zoals de naam al doet vermoeden zitten ze vaker in en onder water dan op de kant. Met hun vleugels zwemmen ze tegen de stroom in, terwijl ze zich met hun sterke poten afzetten op de bodem.

Deze vorm (de zwartbuik) komt waarschijnlijk uit de Ardennen of Noord-Frankrijk, waar je ze makkelijk kunt vinden langs snelvlietende beekjes. Ze duiken naar kreeftjes en larven. Wat deze nou met dat stokje moet? Of zou hij blokfluit willen leren spelen?