Minstens eenmaal per jaar bezoek ik de Zuidpier, deze keer gewapend met drone, tweedehands camera en derdehands telelens. Ik verwacht niets bijzonders en sta zodoende open voor alles wat zich aandient. Dat blijkt een goede starthouding.
Kijk, da's nou toch echt een verrassing: een IJsvogel op de pier. Nooit eerder gezien daar en ik verkeerde in de veronderstelling dat de vogel alleen op schoon, zoet, stromend water in het binnenland vist. Maar kennelijk gaat een zoute haring er evenzogoed in...
Ook geen dagelijkse gast: een Zilverplevier. In zomerkleed angstig mooi, de winterjas is wat gewoner.
Vrij ver buitengaats houdt zich een groepje Eiders op. Die donkere zijn in eclipskleed, waarschijnlijk jongen van dit jaar die hun definitieve verenpak nog moeten krijgen.
Eveneens wat verder zoekt een Gewone Zeehond kalm zijn weg.
Een Zwarte Zee-eend zwemt dicht onder de pier. Waarschijnlijk een eerstejaar of een vrouwelijk exemplaar; verschil lastig te zien.
Gaat me hier niet zozeer om die Zilvermeeuw, maar meer om het plaatje als totaal. Met een fors schip dat zojuist de sluizen is gepasseerd en nu de monding van het Noordzeekanaal verlaat.
Hier sta ik toch even verbaasd naar te kijken. Niet zozeer om de vogel (een Oeverpieper, 's winters vaste bewoner van de pier) maar omdat hij zomaar doodstil zit, zich tussen de stenen drukt en angstig naar boven kijkt. Boezem ik zoveel schrik in? Werktuigelijk kijk ik ook omhoog en dan zie ik het ook: niet groter dan een stipje hangt er een roofvogel boven de pier. Zo hoog dat ik zelfs met de kijker niet kan onderscheiden of het een havik of een slechtvalk is. Maar de pieper had hem ontdekt en houdt zich dood. Bijzonder moment.
U kent hem wel als vaste gast in mijn blogs: de introverte Paarse Strandloper. Zonder drukte scharrelt hij zijn kostje bij elkaar, meestal in de buurt van 2 of 3 soortgenoten. En die druppel aan zijn neus hebben we gemeen: het is zuur koud op de pier...
Zonder drukte? Nee, dat past niet bij de Drieteenstrandloper. Eten, poetsen en slapen en zelfs dat laatste doen ze nog zachtjes heen en weer bewegend, met één oog open.
Altijd te vinden waar de golven aanspoelen en behendig wegspringend wanneer die te hoog blijkt.
Ik vermoed een eerste winter Zilvermeeuw, maar het gaat me om het zicht over de monding van het Noordzeekanaal naar het vuurtorentje op de Noordpier.
In de zomer een weidevogel, 's winters graag aan de kust: de Scholekster.
Wie krab wil eten moet over zwaar gereedschap beschikken. Nou, dat heeft deze Zilvermeeuw.
Extra
Ik weet niet zeker of ik het zelf fout deed, maar de drone vliegt zich zo ongeveer te pletter tegen het vuurtorentje. Hopelijk geen fatale schade. De beelden, maar niet van de crash: https://youtu.be/_zHINPHAHc4
