Heel gebruikelijk onder fotografen: eind van het jaar laat je je mooiste foto's nog een keer de revue passeren. Maar die heeft u allang gezien, dus liever neem ik u mee in wat niet helemaal goed ging. De schoonheid van de mislukking eigenlijk...
Verschillende keren kreeg ik afgelopen jaar - hoofdzakelijk bij de Oostvaardersplassen - de IJsvogel voor de lens. Echt hartzeer heb ik dan ook niet van deze mislukte plaat, want de overige 599 waren grotendeels buitengewoon raak en fraai.
Nog net herkenbaar aan de gele eindband van de staart: een opvliegende Pestvogel. Deze zat in Alkmaar vlak naast een fietsviaduct. Om deze foto te maken moest ik een beetje balanceren op de rand en uitkijken dat ik niet naar beneden zou vallen. Dankzij mijn natuurlijke gratie en legendarische soepelheid ging dat goed en maakte ik ook nog wat wél scherpe foto's.
Oei, dit is een moeilijke. Ik geloof dat ik heel vaag een bruine vlek zie, net bezijden het midden van de foto. Dan is het ook wel direct herkenbaar: een Kneu die mijn kant opvliegt. Was in de buurt van Renesse.
Het had een mooi plaatje opgeleverd wanneer hij scherp was geweest: een fanatiek zingende Winterkoning. Dit was bij Bilthoven waar ik op zoek was naar alle vijf de spechtensoorten. De zoektocht viel in het water en ik moest me tevreden stellen met alleen een verre zwarte specht plus een onscherpe Winterkoning. Zo kan het gaan...
Vorige winter was er een forse influx van Barmsijzen. Erg mooie vogeltjes die ik in geen jaren had gezien, maar waar ik nu diverse keren zomaar tussen stond. Dat dat geen garantie is voor een leuke foto laat dit plaatje wel zien. Als ik me niet vergis was dit in de buurt van Schoorl.
Tja, en dan is deze gemiste kans toch echt zuur. Want wanneer kruist nou een Hermelijn je pad? Ik kan de keren dat dat in mijn leven gebeurde in ieder geval op één hand tellen. Buitengewoon spijtig dat er dan niet meer overschiet dan dit vage plaatje. Het was in Zwolle, maar dat mag natuurlijk geen excuus zijn...
In datzelfde Zwolle ontmoette ik deze Middelste Bonte Specht. Hoe mooi hadden we de tekening van de vleugels kunnen bewonderen, ware deze foto scherp geweest. Nu zien we alleen wat we missen.
Geweldig natuurlijk, een springende Eekhoorn fotograferen. Ik zat in Ermelo in een hut met een vijver ervoor en was voorbereid op de komst van een Eekhoorn. Daarom legde ik een noot op een klein eilandje in de vijver, in de veronderstelling dat het beestje dat wel gauw in de gaten zou krijgen. Dat was ook zo en hoewel ik de camera met de juiste instellingen op scherp had staan ging het dan toch weer zó snel dat ik net niet genoeg kon meebewegen. Als excuus kan ik nog aanvoeren dat het hele tafereeltje eigenlijk te dicht voor de hut ontstond en dat maakt het wel heel moeilijk.
Geweldig scherp, die dakpannen. Was de Steenuil niet weggevlogen, dan had het vast een heel romantisch plaatje opgeleverd. Gelukkig kwam hij naderhand nog terug (er lag voer achter het gat) en maakte ik alsnog zeer fraaie Steenuilfoto's. En dat in Voorthuizen.
Hier kun je je natuurlijk alleen maar voor schamen en mocht ik tijd over hebben dan ga ik dat misschien nog wel eens doen. Een Witte Kwikstaart zit op een heel andere plek dan waar de camera kijkt. Of zou die net weggesprongen zijn? Zo te zien een foto uit de Eempolder.
Natuurlijk, de Siberische Grondeekhoorntjes in het Wandelbos in Tilburg. Een donkere omgeving en razendsnelle kleine rakkertjes, dan ligt dit soort mislukkingen zomaar op de loer. Minstens 1x per twee jaar bezoek ik ze wel.
Een vlonderpad op de Hoge Veluwe biedt onderdak aan een boel Levendbarende Hagedissen. Schuwe diertjes die je alleen kunt benaderen door niet te bewegen (?) En net als ik er eentje op de korrel heb en afdruk is hij vertrokken met een snelheid die met het oog niet is te volgen.
De Zuidpier bij IJmuiden bezoek ik in de winter graag. Een keur aan vogels brengt daar graag het koude jaargetij door en hoewel de variatie per jaar weinig verandert, kom ik er toch telkens met veel foto's vandaan. Hier zien we, na twee keer knipperen, een Steenloper in de landing.
Hoewel ik qua IJsvogel dit jaar niets had te klagen, vind ik het wel jammer dat deze foto niet scherp is. Want - ook op de Zuidpier - was deze aan het vissen in de monding van het Noordzeekanaal en op dit moment hing hij even te bidden boven het water. Dát had ik nog nooit vastgelegd.
