maandag 28 oktober 2024

Even iets moois nr. 561 - Amsterdamse Waterleidingduinen

Afgelopen vrijdag struinde ik door de AWD, op zoek naar strijdende bokken. De bronst van het Damhert is in volle gang. Maar ook speurde ik naar fotogenieke paddenstoelen. Ik heb al vaker spijt gehad dat ik zo gespitst was op dat ene doel, dat ik ander moois zomaar over het hoofd zag. Dus met een open oog en de hoed op d'oren toog ik de paden op, de lanen in.
Ik moet geducht wennen aan de nieuwe camera en ik merk dat mijn foto's over het algemeen wat donkerder zijn dan met het oude toestel. Komt denk ik doordat ik nu op een schermpje kijk en niet meer door de lens. Blijven oefenen Stam!





Jawel. Ik word aangetrokken door het geluid van (zo lijkt het) brekende takken en tref een tweetal bokken die elkaar flink de oren wassen. Wanhopig zoek ik op mijn nieuwe toestel het knopje om hier een filmpje van te maken, maar dat vind ik niet. Dan toch maar een foto.





Veel toepasselijker wordt het niet: de Grauwgroene Hertenzwam. Zwak giftig; kan bewustzijnstoornissen veroorzaken. Daar geniet ik al jaren van dus ik laat deze maar staan.





Het Waaiertje.





De Grote Parasolzwam. Zeer algemeen, soms zo hoog als een krukje. Ik fotografeer ze bijna nooit omdat ik er niet een aansprekende foto van kan maken, maar zoals dit vind ik het nog wel aardig.





Krijg nou toch wat... Ik sta tussen een groep goudhaantjes in de hoop er eentje voor de lens te krijgen, fladdert ineens een Kleine Bonte Specht mijn beeld in! Een echte bosvogel, formaat mus, en zeer onopvallend.





In tegenstelling tot hun Grote broer zijn ze tamelijk zwijgzaam en foerageren ze eerder op de takken dan op een stam. Hoor je ze (hun roep is vrij kenmerkend) dan wil dat lang niet zeggen dat je ze in beeld krijgt. Heel leuk dat dit me ten deel valt.





De Russula-familie is groot en wijdverbreid. Dit is een Stevige Braakrussula.





Er spreekt een zekere vertrouwelijkheid uit de manier waarop deze Honingzwam tegen een boomstam lijkt te rusten.





Dit lijkt me een Damhert met een harem, maar erg druk lijkt hij zich niet te maken. Misschien even pauze?





Omdat ik toch op pad ben kijk ik gelijk naar een nieuwe staande schemerlamp. Hier staan wel wat aardige modelletjes, maar de kleur is wat saai. Ik zoek nog even verder.





Ook dit zouden Honingzwammen zijn. Geweest zijn, eigenlijk.





Aandoenlijk roze, deze Heksenschermpjes.





Hier rij ik graag een stuk voor om: de Spechtinktzwam. Ik vind het een van de allermooiste paddenstoelen. Ze komen hoofdzakelijk wat oostelijker in ons land voor, maar deze staat in Naarden. Ver achter een hek met een bordje 'verboden toegang,' maar laat ik nou de lange telelens erop hebben zitten. Een paddenstoelenfoto met 800mm; dat verzin je niet, maar ik ben er erg blij mee.



Van mijn avonturen maakte ik ook weer een filmpje, waarin drone-beelden van de AWD zijn gecombineerd met deze foto's. Je vindt het op mijn YouTube-kanaal 'Stam vliegt' en daar kun je je op abonneren:


zondag 20 oktober 2024

Even iets moois nr. 560 - Paddenstoelen en kasteel De Haar

Ik zal het maar opbiechten: ik verkeer in transitie. Op meerdere fronten zelfs. Om te beginnen ga ik deze week met pensioen. Dat betekent een nieuw begin, want ik blijf nog 2 dagen werken omwille van de discipline en structuur. Bezien hoe dat mij en mijn duifje bevalt.
Daarnaast schakel ik over naar andere foto-apparatuur. Na 50 jaar spiegelreflex wordt het micro-four-thirds ofwel mft. Dat is een systeemcamera met als hart een kleine chip zodat ook de apparatuur kleiner en lichter kan worden. De foto's hieronder zijn gemaakt met het Panasonic 100-400 objectief van mijn vrouw, aan de OM-1. De resultaten lijken me excellent.
En dan kocht ik ook nog een drone als uitbreiding van de fotohobby. Maar waar ik dacht alleen luchtfoto's te gaan maken, heb ik ook aardigheid in het filmen vanuit de hoogte. Hieronder vind je een link naar een filmpje op mijn eigen YouTube-kanaal "Stam vliegt." Ik combineer daar deze foto's met beelden van kasteel De Haar, met nog een muziekje er onder. Helaas gaat met het uploaden een deel van de kwaliteit verloren. Jammer. Ik hoor graag wat je ervan vindt.





In het park rond het kasteel staan veel Geschubde Inktzwammen. Mooie, fotogenieke paddenstoelen in diverse stadia van hun korte leven.





Ze komen op als een soort knots en vouwen dan open, en al gelijk zie je dan de zwarte inkt-rand.





De Rode Zwavelkop. Ik kende hem niet hoewel hij zeer algemeen is. Maar wie ooit de grote paddenstoelengids heeft doorgebladerd, die snapt dat je zelfs van de algemene soorten er meer niet dan wel ziet.





De Grote Kale Inktzwam, nog vers.





Hier nog zo'n geschubde, stoer in zijn eentje. Zowel de schubben als de zwarte rand zijn mooi zichtbaar; druipen doet hij nog niet.





De Bundelfranjehoed. Grappig dat achter het verse groepje nog een bundel vergane exemplaren staat.





Honingzwammen, de 'echte.' Dit in tegenstelling tot de sombere honingzwam, die wat bruiner getint is. Mooi, die stekelhoedjes. Ze zijn eetbaar, mits eerst gekookt en dan gebraden; kookwater weggooien en de stelen ook. Dat lijkt me zo bewerkelijk dat ik ze net zo lief laat staan.





Nog een sfeerplaatje van de kasteellaan.




Zoals beloofd hier de link naar mijn video op YouTube: 
https://www.youtube.com/watch?v=5lTDzVuDqLg

maandag 14 oktober 2024

Even iets moois nr. 559 - Paddo's!

Ik ben een herfstkind denk ik, want ik verheug me altijd weer op het eind van de zomer. Als alles verstilt, de nachten kouder worden en de ochtend gloort met een dun sliertje mist. Qua vogels komen dan weer de overwinteraars, maar eerst zien we nog de uitbarsting van zwammen en paddenstoelen. Over die laatste dit blogje...
Ik onderdruk de neiging om de foto's heel licht af te werken (mijn natuurlijke neiging) en hou ze wat donkerder om de sfeer van een dicht bos te benaderen.





De Porseleinzwam. Overal nu te zien in velerlei soorten en maten en altijd met glanzende hoed.





Een groepje van de Glimmerinktzwam. Erg onopvallend, maar ze staan er wel fotogeniek bij.





Verscholen in het gras staat een aantal exemplaren van de Langsteelfranjehoed. Mooi wel.





Waarschijnlijk pas vanmorgen geboren: het Heksenschermpje. Prachtig zachtroze, een lust voor het oog.





Parelstuifzwammen. Zeer herkenbaar met al die stekeltjes.





U zag het misschien al direct, maar ik moest het even opzoeken: de Groene Anijstrechterzwam. Er zijn veel kleurige paddenstoelen en toch maar heel weinig mensen die dat opmerken.





Altijd gezellig bij de Gewone Zwavelkop. Dicht tegen elkaar aan vormen ze als het ware een mini-dorpje voor de familie Spillebeen.





De Witte Kluifzwam, een nogal slordig gemodelleerde paddenstoel.





Nog een groepje van de Glimmerinktzwam. Leuk met die gegroefde hoedjes.





De Gele Knolamaniet. Een thermofiele soort zegt het groot paddenstoelenboek en ik vind die term zo mooi dat ik niet ga opzoeken wat ze betekent. Misschien ben ik zelf ook wel licht thermofiel...





De Kastanjeboleet. Een stoere paddenstoel en goed eetbaar.





Een Rechte Koraalzwam; intrigerende soort wel, die koraalzwammen. Ik neem de foto van enige afstand zodat er ook nog een vaag stukje bos op staat.





Ik zit op mijn knieën, half achter een boom als ik achter me ineens hoor: Meneer, hallo. Ik kijk op en zie een mevrouw op een paard, stilstaand. Ja, zeg ik, in de veronderstelling dat ze mij bedoelt. Mijn paard vindt het een beetje spannend, zegt ze. Dus? vraag ik, niet onwelwillend. Kunt u misschien even achter die boom vandaag komen, dan snapt mijn paard het en durft hij verder. Ik schiet in de lach, maar niet hardop, en ga wat zichtbaarder op het pad staan. Dankuwel, zegt ze, vanaf het weer voortsjokkende paard. Altijd leuk, die spontane ontmoetingen...



Tot slot: ik maakte met de drone nog een klein filmpje in die omgeving: 
https://www.youtube.com/watch?v=WpM_f9URqtM




zondag 6 oktober 2024

Even iets moois nr. 558 - Niet veel, maar...

Jawel, de bladkoningen trekken door, dus ik naar het Noordhollands Duinreservaat. Vastbesloten er nou eens eentje voor de lens te krijgen...
Eerst maar naar de plek waar er zojuist nog eentje was gezien: 1,5 km lopen. Veters wat vaster, hoed over de oren, tas aangesnoerd en gaan. Afijn, ik vind 'm niet, maar 2 km verderop ook eentje. Daar aangekomen zie ik weer niks. Dan komt een melding binnen dat er een Blauwstaart is gesignaleerd. Een Blauwstaart? O zeldzaamheid der zeldzaamheden... Wel weer 1,9 km lopen, maar voor een Blauwstaart tel je zoiets niet...





En wat met de bladkoning niet wilde lukken, daar slaagde ik wel bij de Blauwstaart: hier is-ie! Gul poseren was er niet bij, maar een steels plaatje tussen takken en bladeren door was me gegund. En die blauwe staart dan? Dat zie je alleen van achteren.





Zo dan. Ik zie een vliegtuig langzaam voorbij schuiven. Minder hoog en minder snel dan normale lijndiensten, dus even de telelens erop gericht. En dan blijkt het een Beluga! Dat is een sterk aangepaste Airbus, geschikt gemaakt om complete vleugel- of rompdelen te vervoeren die elders worden geassembleerd. Een zeer buitennissig model dat ik nooit eerder zag. En voor degenen die zich afvragen waarom hier nou een vliegtuigfoto opduikt: in een vorig leven was ik een enthousiast vliegtuigspotter, en mijn toenmalige fascinatie heeft me nooit helemaal losgelaten...





In de bossen rond 's Graveland vind ik deze kakelverse Panterameniet. Ik kijk er altijd met ontzag naar, want waar je een hapje vliegenzwam nog wel kunt overleven, is dat bij deze jongen toch wel uitgesloten. Zeer giftig!