Even iets moois nr. 559 - Paddo's!

Ik ben een herfstkind denk ik, want ik verheug me altijd weer op het eind van de zomer. Als alles verstilt, de nachten kouder worden en de ochtend gloort met een dun sliertje mist. Qua vogels komen dan weer de overwinteraars, maar eerst zien we nog de uitbarsting van zwammen en paddenstoelen. Over die laatste dit blogje...

Ik onderdruk de neiging om de foto's heel licht af te werken (mijn natuurlijke neiging) en hou ze wat donkerder om de sfeer van een dicht bos te benaderen.

De Porseleinzwam. Overal nu te zien in velerlei soorten en maten en altijd met glanzende hoed.

Een groepje van de Glimmerinktzwam. Erg onopvallend, maar ze staan er wel fotogeniek bij.

Verscholen in het gras staat een aantal exemplaren van de Langsteelfranjehoed. Mooi wel.

Waarschijnlijk pas vanmorgen geboren: het Heksenschermpje. Prachtig zachtroze, een lust voor het oog.

Parelstuifzwammen. Zeer herkenbaar met al die stekeltjes.

U zag het misschien al direct, maar ik moest het even opzoeken: de Groene Anijstrechterzwam. Er zijn veel kleurige paddenstoelen en toch maar heel weinig mensen die dat opmerken.

Altijd gezellig bij de Gewone Zwavelkop. Dicht tegen elkaar aan vormen ze als het ware een mini-dorpje voor de familie Spillebeen.

De Witte Kluifzwam, een nogal slordig gemodelleerde paddenstoel.

Nog een groepje van de Glimmerinktzwam. Leuk met die gegroefde hoedjes.

De Gele Knolamaniet. Een thermofiele soort zegt het groot paddenstoelenboek en ik vind die term zo mooi dat ik niet ga opzoeken wat ze betekent. Misschien ben ik zelf ook wel licht thermofiel...

De Kastanjeboleet. Een stoere paddenstoel en goed eetbaar.

Een Rechte Koraalzwam; intrigerende soort wel, die koraalzwammen. Ik neem de foto van enige afstand zodat er ook nog een vaag stukje bos op staat.

Ik zit op mijn knieën, half achter een boom als ik achter me ineens hoor: Meneer, hallo. Ik kijk op en zie een mevrouw op een paard, stilstaand. Ja, zeg ik, in de veronderstelling dat ze mij bedoelt. Mijn paard vindt het een beetje spannend, zegt ze. Dus? vraag ik, niet onwelwillend. Kunt u misschien even achter die boom vandaag komen, dan snapt mijn paard het en durft hij verder. Ik schiet in de lach, maar niet hardop, en ga wat zichtbaarder op het pad staan. Dankuwel, zegt ze, vanaf het weer voortsjokkende paard. Altijd leuk, die spontane ontmoetingen...

Tot slot: ik maakte met de drone nog een klein filmpje in die omgeving: 

https://www.youtube.com/watch?v=WpM_f9URqtM