zondag 27 januari 2019

Even iets moois nr. 346 - dagje Dierenpark Amersfoort 1

Zoals u wel gemerkt heb, heb ik me recentelijk enigszins bekend tot de dierentuinen. Zeker bij een koude, sneeuwerige dag als afgelopen vrijdag is het een leuke bestemming en een manier om met een aantal mooie foto's thuis te komen. Zo maakte ik een wereldreis in Dierenpark Amersfoort.





De Woestijnleguaan woont, de naam doet het al vermoeden, in zeer droge gebieden. Hij wordt tot een 40 centimeter lang. Om een of andere reden heb ik fascinatie voor deze dieren.





Dit is een rare: de Grijpstaartskink. Het is eigenlijk een hagedis met een apenstaart die alleen op de Solomonseilanden voorkomt. Overdag slaapt hij en 's nachts eet hij vruchten en bloemen.





U zag het al natuurlijk: de Gouden Mantella, een gifkikkertje van een centimeter of drie groot. Hun huid is giftig omdat ze zelf graag giftige insecten eten, naast termieten en fruitvliegjes.





Nee, dit is geen alien, maar een Vioolbidsprinkhaan. Ik moest nogal even kijken omdat ze in een bak hingen met allerlei takjes en blaadjes. Uiteindelijk kreeg ik er eentje een beetje vrij voor de lens.





De San Francisco Lintslang. Hij behoort tot de kousenbandslangen die in de VS vrij algemeen voorkomen, maar op elke plek net weer wat anders gekleurd zijn. Omdat zijn habitat (moeras, vochtige gebieden) nogal wordt aangetast is deze slang ernstig bedreigd in zijn voortbestaan.





Een Fijileguaan. Kwam van nature alleen voor op de Fiji-eilanden, maar is door de mens verspreid over andere eilanden in de Grote Oceaan. Desondanks zijn er steeds minder van.





De Mara wordt ook wel pampahaas of Patagonische haas genoemd. Hij woont in Argentinië en leeft van grassen en kruiden.





De Reuzenschildpad. Op het vasteland al lang uitgestorven, maar nog wel op diverse eilanden, zoals de Galapagos. Ze kunnen ouder worden dan de mens, en ook zwaarder (nou ja, er zíjn mensen...)


zondag 20 januari 2019

Even iets moois nr. 345 - Niks bijzonders...

Tja, je hebt al weken weinig gezien en beleefd, dus dan maar een blogje over niets...





Turkse Tortels die al snavelend elkaar hun genegenheid betuigen. Zijn we in ons hart niet allemaal een beetje tortel?





Een Fuut in winterjas. Erg saai, zoals vrijwel alle winterjassen...





In de Eempolder even op zoek naar mijn vaste model: mevrouw Torenvalk. Hier balancerend in de stevige wind.





Een Brandgans inspecteert het ijs. "It giet oan" denkt hij hoopvol na de eerste voorzichtige pasjes.





Een jolige oogopslag is 'm niet aangeboren, deze Blauwe Reiger. De koude wind maakt hem niet toeschietelijker.




zondag 13 januari 2019

Even iets moois nr. 344 - Dagje Burgers - 2

De vogelvrije vrijdag leverde weinig plaatjes op, dus ik maak de serie vanuit Burgers eerst maar af.





U denkt: een steenuil, maar dat is het niet. Het is een Konijnuil. Wordt ook wel holenuil genoemd. Van oorsprong een bewoner van de savannes op het Amerikaanse continent, maar tegenwoordig ook veel op agrarisch terrein.





Mwah, nog eentje dan. Een kleine, schattige uilensoort.





Nee, je krijgt het niet zomaar op een presenteerblaadje, vogels in een dierentuin. Ik heb op deze Purpergors nogal een tijd staan wachten, alvorens zijn fraai gekleurde rug in beeld te krijgen.





Mooi, deze Blauwschubkwartel. Leeft in groepen in het zuidwesten van de Verenigde Staten.





Een Witvleugelduif op een cactus.





Een Passiebloemvlinder. Zijn roltong is goed zichtbaar.





Een Wenkkrab, een mannetje. Mijn zijn grote schaar lokt hij vrouwtjes en slaat hij rivalen van zich af.




Een Socorroduif, genoemd naar het eiland waar hij voorkwam tot hij uitstierf.





Een fraaie ram van het Dikhoornschaap.


zaterdag 5 januari 2019

Even iets moois nr. 343 - Dagje Burgers - 1

Waarheen te gaan, de eerste vogelvrije vrijdag van het nieuwe jaar? Ik kies voor Burgers en neem me voor me te concentreren op de vogels. Een akelig sombere dag, dus hoge ISO waardes nodig. Desondanks zeer genoten.





Je kunt je wel richten op voornamelijk de vogels, maar zo'n schoonheid als de tijger-passiebloemvlinder sla je toch niet graag over...





De Halsbandpekari, een bijtgrage zwijnensoort. Komt voor in woestijnen, regenwoud en graslanden.





Een Lawrencesijs. Een vrij beweeglijk vogeltje. Woont normaliter in de Amerikaanse woestijnen.





Het vrouwtje van de Rode Kardinaal. Omdat deze vogels nogal territoriaal zijn, vliegt er maar één paartje rond.





Van dit woestijnvogeltje heb ik de naam niet kunnen achterhalen. Mooi beestje wel, met die bescheiden kleuren.





De Socorroduif. Toen mensen de kat op het eiland Socorro introduceerden was het snel gedaan met deze duif; in korte tijd was hij uitgestorven. Men probeert door gerichte kweek in dierentuinen weer een populatie te vormen die t.z.t. op het eiland moet worden gebracht.





Mooi, zo'n knalgele Gele Kernbijter. Eveneens een woestijnvogel. Houdt zich graag een beetje verstopt tussen de struiken.





Twee rammen van het Dikhoornschaap. Af en toe stootten ze met de koppen tegen elkaar; ik denk dat het schijngevechten waren.





De Witvleugelduif. Trekt 's winters naar Zuid-Amerika, maar woont 's zomers in het zuiden van Noord-Amerika. Zo te zien voelt hij zich erg thuis op zijn cactus.