Op tijd uit de veren op de vogelvrije vrijdag. Doel is om zo mogelijk wat slapende vlinders vast te leggen en misschien libellen met nog de dauw op hun vleugels. Zodoende rijden we naar een kletsnat juweel van een natuurterrein, ergens tussen Barneveld en Leusden. We zijn niet heel vroeg, maar gelukkig zit de zon nog achter de wolken. Het moet wel een geslaagde dag worden, want al bij het parkeren van de auto zien we een ijsvogel die een paar vrolijke rondjes vliegt.
Ja, dit is wel zo ongeveer de bedoeling. Een Zwarte Heidelibel zit te wachten tot de zon hem heeft opgewarmd zodat hij op jacht kan. Is zijn lijf een beetje opgewarmd, dat schudt hij de dauwdruppels wel van zijn vleugels af.
Grappig dat de kop van een libel niet dicht is, maar slechts lijkt te bestaan uit een holte met een scharnier waar omheen de ogen draaien.
Ook de slapende vlinders treffen we aan. Nog te koud om te vliegen zijn ze een makkelijke prooi voor de macrolens. Dit is trouwens een Icarusblauwtje, een zeer algemeen voorkomende soort.
Soms ben ik ontzet van mijn eigen foto's. Dat is o.a. bij deze het geval. We zien hier een Bandheidelibel, een zeldzaamheid in het Nederlandse luchtruim. Nog even en zij zal genoeg zon hebben gevangen om haar dag te beginnen. Ik word stil als ik naar deze foto kijk...
Het is een fantastisch gezicht: vlinders die nog niet weg kunnen in een landschap van sprieten waarvan de dauwdruppels lijken te schitteren als verre diamanten.
Van de Bandheidelibel is dit het mannetje. Deze is opgewarmd en al volop actief.
U mag me best vragen naar de naam van dit heerschap, maar het antwoord moet ik u schuldig blijven... (Aanvulling GR: betreft hier de Strontvlieg.)
Dit is de Tijger- of Wespenspin. Een prachtig beest waarop ik moeilijk uitgekeken raak. Toevallig ging het van de week op de radio over deze meneer: door de klimaatveranderingen wordt hij steeds noordelijker aangetroffen, inmiddels tot in Den Helder toe. Hoe het ook zij, ik zag er zat.
Kijk nou, een Lantaarntje. Leuk, teer insect.
Het is nog maar augustus, maar toch zien we al zat paddenstoelen. Ik neem niet de tijd om deze op naam te brengen; leuk is-ie wel.
Fraai! Ik denk dat we hier kijken naar de Watersnuffel, maar het is niet simpel om juffers op naam te brengen. Alles hangt af van het aantal, de tekening en de kleur van de segmenten van het lijf. (Aanvulling GR: waarschijnlijk is dit de Azuurwaterjuffer...)
Komische beesten, die sprinkhanen. Ben je in de gelegenheid ze een poosje van dichtbij te bestuderen, dan kost het geen moeite ze allerlei menselijk eigenschappen toe te dichten. In ieder geval: mooi hè?
