Even iets moois nr. 499 - De mooiste mislukkingen van 2022

Het is een goede gewoonte om eind jaar even de hoogtepunten nog eens de revue te laten passeren. Beetje nutteloos in mijn geval, want die heeft u allemaal al gezien. Maar weet u ook wat en hoeveel er allemaal mis gaat? Ik zal het u laten zien, op voorwaarde dat u het niemand doorvertelt... Foto's zijn verder niet bewerkt.

De Grondeekhoorntjes in het Wandelbos in Tilburg zijn snelle rakkertjes, zo toont deze foto. Camera stond ook verkeerd ingesteld en misschien was ik zelf nog niet helemaal bij de les.

Dat kan heel prachtig zijn, zo'n vlucht Drieteenstrandlopers boven zee. Moet de lens ze natuurlijk wel even oppakken.

Deze Merelvrouw stond - zich onbespied wanend - uitgebreid te badderen maar lijkt haar hoofd bijna te verliezen. Misschien bedoelde ze wel dat ik liever op moest krassen...

Het lijkt net of ik hier een ijsvogel volledig mis, maar het is een Glansspreeuw in Avifauna. Die vertrekt op het moment dat ik afdruk. Kan gebeuren.

Een grappige misser wel. De Pimpelmees gaat precies van start als ik hem op de korrel heb.

Misschien richt ik hier verkeerd of kijkt de autofocus te hoog. Feit is dat de Paarse Strandloper zich vrijwel aan het zicht onttrekt in de mist van onscherpte.

Hmmm, spijtig wel. De Eekhoorn struint alle plekjes voor de hut af, op zoek naar pindakaas en nootjes. Helaas waren de specht en de gaai hem voor, maar buiten dat was de autofocus eventjes de weg kwijt.

Oeps, gezien de lengte van de staart zit ik hier net naast een Staartmees.

Dit had best een leuke foto geworden wanneer de Koereiger nog een halve seconde was blijven staan...

Grrr, dit is een pijnlijke misser. We zien hier (amper) een Bruine Boszanger, een van de meest zeldzame dwaalgasten die ons land aandeed. Dat ik 'm dan keurig voor de lens krijg maar er niet in slaag een scherpe foto te maken, dat steekt behoorlijk.

Altijd lastig, een vliegende vogel goed scherp op de plaat te krijgen. Het lukte hier aardig, alleen staat-ie er niet op. Anders had u een prachtige Sneeuwuil kunnen bewonderen.

Tja, dat was ook niet makkelijk: een vliegende Libel zien vast te leggen. Dat is technisch wel haalbaar - hij hangt telkens even stil - maar je lens moet meewerken; je eigen coördinatie moet optimaal zijn; beestje mag ook weer niet té dichtbij komen etc. etc.

Ik maak per jaar zo'n 20 tot 40.000 foto's. Daarvan mislukt sowieso pakweg 30%. Wat resteert is voor een deel dubbel of oninteressant, dus gooi ik nog eens zo'n 30 tot 40% in de digitale prullenbak. En van wat overblijft maak ik een selectie die ik bewerk voor de blog. En een paar mislukkingen bewaar ik voor een eindejaarsblogje. Dat u het weet.

Rest mij u een goede jaarwisseling toe te wensen. Hopelijk pakken we in 2023 de draad weer op, met een goede gezondheid en een beetje geluk. Ik gun het u graag.

Even iets moois nr. 498 - Burgers Zoo

Ze gaven afgelopen vrijdag zoveel bewolking en regen op dat ik me op voorhand maar liet verslaan door het weerbericht en een kaartje boekte voor Burgers. In die grote hallen en domes kun je eindeloos zoeken naar vogeltjes, dus dat deden we dan ook. Wel donker, dus hoofdzakelijk gefotografeerd op ISO4000 en dat zie je terug als ruis, vooral in de onscherpe achter- en voorgronden. Verder gewoon erg genoten. Ringen om poten waar mogelijk weg gePhotoshopt.

In de Bush zien we de Marmeranolis, een hagedis die van nature voorkomt in Zuid-Amerika. Kan zo'n 25 cm. lang worden en is zo te zien nieuwsgierig van aard.

Een Indische Blauwrug. In het echie te vinden in Azië. Mooie vogel.

De Victoria Kroonduif. Ook in Azië te vinden. Kan wel zo'n 70 cm. groot worden en dan is het een forse vogel zo bovenin een boom.

In de hal Mangrove vliegen ook vlinders, maar in dit jaargetij minder dan in voorjaar of zomer. Wel mooi, deze Tijger-Passiebloemvlinder, normaliter te vinden in tropische streken.

In de koude Desert tref ik deze mevrouw Rode Kardinaal, bewoner van Noord-Amerika. Een levendige vogel met een herkenbare roep.

De man Rode Kardinaal doet zijn naam eer aan: het rood spat je tegemoet. Ik moet er altijd verrassend lang naar zoeken want hij houdt zich graag een beetje schuil.

Nóg lastiger te vinden: de Mexicaanse Roodmus. Lijkt behoorlijk op onze eigen Roodmus die in zeer kleine aantallen broedt in o.a. Flevoland. Dit voorjaar heb ik er bij Katwijk nog eens een lange ochtend aan besteed om zo'n beestje op de foto te krijgen, maar meer dan een stipje werd het niet.

De Harmonia-Tijger, eveneens een vlinder uit tropische streken. Mooi op zo'n dood blad.

Geeft altijd wel een authentieke sfeer, zo'n duif op een cactus en wuivend palmblad daarachter.

De Gambels Kuifkwartel scharrelt meestentijds op de grond. Eigenwijze aanblik met die 'antenne' op zijn kop.

De Gele Kernbijter, hier bezig een agave te schillen.

Even iets moois nr. 497 - Brouwersdam

Tja, de vrijdag. Ik had mooie plannen voor fraaie vogelsoorten, maar als het niet zo wil lukken dan moet je het maar doen met wat er is en hoe het loopt. Zo bleef ik hangen op de Brouwersdam, wat helemaal niet in de bedoeling lag. Aardige plaatjes gemaakt van weinig soorten.

De Paarse Strandloper. Een kalm vogeltje, wintergast aan onze kusten. Omdat ze zo rustig zijn vallen ze niet op tussen de blokken en het zeewier.

Een paartje Middelste Zaagbek. Ook een wintergast. Broeden doen ze langs noordelijker kusten zoals Schotland en Scandinavië. Kenmerkend is altijd de rommelige kuif.

In de groefjes en scheurtjes van de dam bikken ze allerlei lekkers tevoorschijn. Tam zijn. Ga je rustig zitten dan rommelen ze op luttele meters aan je voorbij, je af en toe met een schuin oog aankijkend.

Vrijdag was de zee opmerkelijk rustig. De enige golfslag leek wel te komen van de zaagbekken en de zeehonden. Middelste Zaagbekken zie je vrijwel nooit in het binnenland, maar altijd op zout water. Vaak vrij schuw, maar vandaag even niet.

Ook tussen het zeewier is de maaltijd te halen. Zoals gezegd qua kleur, gedrag en geluid een nogal onopvallende vogel, die Paarse Strandloper. Ik mag ze graag.

Maar goed, hier zien we de reden dat ik een onverantwoorde 150 km reed (en weer terug:) de zeer zeldzame Grijze Wouw. Hij houdt al enige tijd domicilie rond Renesse en heel vogelend Nederland wil 'm graag zien. Nou, dat lukte mij nog wel, maar waar anderen - zag ik - met jaloersmakende foto's thuis kwamen, daar moest ik het doen met een akelig ver 'bewijsplaatje.' Schitterend mooie vogel waarvoor je eigenlijk naar Spanje of Noord-Afrika moet. Wat ie d'r dan aan vindt, hier in de kou? Na een uurtje of twee wachten nam ik mijn verlies en bleef ik rondstruinen op de Brouwersdam. Vandaar dus.

Even iets moois nr. 496 - Boshut Espelo

De vogelvrije vrijdag bracht ons weer eens naar een hut, en wel een boshut in Espelo. Best een donkere dag, dus we hoefden niet vroeg van huis en waren niet laat terug. Wel veel gezien. En behoorlijk koud gehad. Omdat ik u daar niet wéér mee wil vermoeien heb ik de koolmezen, pimpelmezen en roodborstjes er maar uit gelaten. Hier het resultaat van een enerverende dag...

'Neem wat noten of pelpinda's mee,' adviseerde de verhuurder van de hut, 'daar zijn de Eekhoorns dol op.' Inderdaad kwam vroeg in de middag een Eekhoorn langs. Hij struinde geroutineerd alle gaatjes en holletjes af, gewend hier of daar wat te vinden. Maar waar waren al die pelpinda's gebleven die wij zo genereus hadden verstopt voor 'm?

Juist, daar is de dief. Zo gauw we de pinda's ergens neerlegden daalden drie of vier Gaaien neer en met een paar keer heen en weer vliegen was alles weg. En die eekhoorn? Tja, die viste achter het net.

Ineens daalt een donkere schaduw vanuit de bomen neer. Een Buizerd landt vlak voor de hut en kijkt wantrouwend naar het spiegelglas waarachter wij onze camera's laten klikken. We zijn nogal onder de indruk van deze imposante verschijning op slechts 3 meter. Wetend dat hij geen direct gevaar is gaan om hem heen de meesjes en vinkjes gewoon door met eten.

Zo'n Grote Bonte Specht is natuurlijk heel erg gewoon, maar ik kan het nooit laten om hem te lokken door wat pindakaas op zo'n manier aan een boomstammetje te smeren dat ik 'm precies van de zijkant kan fotograferen. De enige pose waarmee hij volledig tot zijn recht komt, vind ik.

Nou jaaaaaaa zeg, wat krijgen we nou? Het is al vrij laat in de middag als plots een Middelste Bonte Specht zich laat zien. Eveneens op zoek naar de pindakaas struint hij hetzelfde stammetje af als zijn grotere neef. Gestreepte borst, roze broek, het is 'm echt! Vroeger alleen in de Limburgse heuvels te vinden, maar tegenwoordig hebben ze zich uitgebreid naar het oosten en midden van ons land. Ik krijg hem voor het allereerst voor de lens; een 'lifer' noemen vogelaars dat (maar dat vind ik altijd een rare,  overdreven term.) Maar blij ben ik er wel mee!

Jawel, ook een liefhebber van pindakaas, de Boomklever. Deze houding is zo karakteristiek dat ik 'm alleen zo fotografeer.

Ineens... vette paniek voor de hut. Als een raket schiet een Sperwer vanuit het struweel te voorschijn. Hij grijpt net mis, draait weg - decimeters voor hij zich te pletter vliegt tegen de hut - en strijkt neer op een stronk. We krijgen een seconde of vijf voor een chagrijnig portretje, dan is hij vertrokken. Wij durven weer adem te halen... 

Er wordt wat afgebadderd, in de vijver voor de hut. Hier een Gaai die mooi zijn blauwe schild laat zien.