Even iets moois nr. 520 - De botanische tuinen op de Uithof

Stond al een paar jaar op een vaag verlanglijstje: de botanische tuinen op De Uithof in Utrecht. Ik vond daar een diversiteit aan mooie en verrassende onderwerpen, maar niet de libellensoorten waar ik stiekem op hoopte. Desondanks een stek waar ik nog graag eens terugkeer.

U kent hem: het Bruin Blauwtje. Best algemeen. Vooral de onderkant van de vleugels is interessant beschilderd met spikkels, zwarte oogjes en oranje vakjes. Mooi vlindertje, fotogeniek op deze paarse ehhh dinges. Ik hou de foto wat donkerder en dat geeft een schilderachtig effect.

Van gans andere orde is deze paddenstoel, de Braakrussula. Vanaf juli te vinden, dus helemaal niet gebonden aan de herfst. Komt voor op diverse bodemtypes.

Een bescheiden vlinderkas is eveneens aanwezig, gauw te druk. Hier de Glasvleugelvlinder die zijn naam dankt aan de raampjes in zijn vleugels.

Was er ook: de Groene Kikker, rustig mediterend op een drijvend blad.

Mooi, deze Steenrode Heidelibel. Steenrood? Jawel, maar alleen de mannetjes. Het zijn jagers en ze zoeken dan ook graag zo'n uitkijkpost om naar prooien te speuren.

Een knoepert, deze Grote Groene Sabelsprinkhaan. Kan wel 8 centimeter groot worden, zonder de sprieten. Bijna niet te ontdekken vanwege de schutkleur. Alleen als ze door de halmen rommelen en klauteren verraden ze hun aanwezigheid.

Kende ik nog niet: het Veelstippig Aziatisch Lieverheersbeestje. Er bestaan best aardig wat soorten lhbstjes en deze heet vrij algemeen te zijn.

Vrij algemeen, dat kun je van deze schoonheid niet zeggen. Hij staat te boek als uiterst zeldzaam, vrijwel uitsluitend te vinden op de stadsmuren van Maastricht. Maar ook hier dus, 200 km noordelijker: de Muurhagedis. Wordt zo'n 20 centimeter lang, inclusief de staart. Te benaderen zolang je niet beweegt en dat is een kunst apart: dichterbij komen zonder te bewegen. 

Haha, grappig, een Rosse Woelmuis klimt in de kruiden om die smakelijke knopjes te eten. Met enige regelmaat valt hij omlaag, maar onverdroten klimt hij dan weer omhoog. Ik zie ze wel vaker, maar nooit eerder zó.

Even iets moois nr. 519 - Zomerse beestjes en bloemetjes

Even pauze vanwege de vakantie, maar hier dan toch een stukje van de recente oogst aan zomerse foto's.

We beginnen met de Distelvlinder. Dat is een trekvlinder die rond de zomer vanuit zuid-Spanje of Afrika onze kant op waait. Het ene jaar zijn er veel, het andere weinig. Mooi hè, die rij blauwe oogjes...

Soldaatjes, de schermbloemen zitten er vol mee momenteel. En allemaal druk met het realiseren van een dringende kinderwens.

Pjoe, wat een kanjer. Het is de Stadsreus, een enorme zweefvlieg en ongevaarlijk. Kundig vlieger ook. Als hij vertrekt is het alsof er een helikopter opstijgt...

Juffers, overal te vinden. Dit is de zeer algemene Watersnuffel. IJle insecten en mede daardoor zeer onopvallend. Ze hebben een beetje een apensnoetje, vind ik altijd.

Nóg een juffer: het Lantaarntje. Zo genoemd vanwege het lichte staartstukje.

Ah, geweldig dit. De Brede Wespenorchis; zeer algemeen en ik zie ze zelfs in randjes gemeentegroen. Verder erg onopvallend omdat je er van boven op kijkt. Pas als je door de knieën gaat krijg je zicht op de prachtig gekleurde bloemetjes. Is het geen feestelijk gezicht?

Ik sta op het punt om vrijdag te vertrekken naar mooie libellenstekjes, als ik ineens in eigen tuin een grote libel een rustplekje zie zoeken in de klimop. Dus direct buiten de deur mijn eerste libel van die dag gescoord: een Paardenbijter.

Fraai gekleurd maar erg klein en daarmee best lastig te fotograferen: de Kleine Vuurvlinder.

Dit is dan weer zo'n apart insectje met een curieze naam: het Gewoon Knuppeltje! Ik voel wel wat voor een standbeeld of minstens een plaquette op een prominente plek voor de naamgever van onze insecten. Want u ziet in deze blog nog niet een fractie van wat er aan linguïstisch fraais is te genieten in het rijk der vliesvleugeligen en geleedpotigen.

Onweerstaanbaar grappig zijn sprinkhanen wanneer je ze een poosje door de macrolens observeert. Ze rekken, ze poetsen, ze wapperen met hun poten, echt komisch. In ieder geval: dit is het Wekkertje.

En dan hier nog een libel van grootse schoonheid: de Platbuik. Met zijn vleugels van gaas en lijf van goud moet het de droom van iedere fotograaf zijn.