Even iets moois nr. 541 - Terug naar de kust

De vrijdag gingen we langs de kust op zoek naar de velduil, maar ondanks uitgebreid speuren en langdurig wachten zagen we die niet. Jammer. Gelukkig kregen we andere schoonheden voor de lens. Want zo gaat dat in de natuur: wees altijd bedacht op het onverwachte!

Blijft leuk natuurlijk: een boom met zeven Ransuilen. Deze liet zich nog het best bekijken.

Kijk nou, een onverwachte verrassing: een Geelpootmeeuw, Zie je niet zo vaak, want hij hoort thuis langs vooral de Frans en Spaanse kusten. En nu zomaar in de buitenhaven van Stellendam.

Ik had dit nog maar net geschreven en gepubliceerd toen een vriendelijke mede-vogelaar me erop wees dat het helemaal niet een geelpootmeeuw is, maar een Kleine Mantelmeeuw. Een domme vergissing van mij, want ze verschillen aanzienlijk in kleur. Ik had me even in de luren laten leggen door de eerste aanblik van die gele poten...

De Drieteenstrandloper. Altijd in een groep en ze doen maar drie dingen: slapen, eten en poetsen. Slapen doen ze met de ogen open; er mocht eens een slechtvalk langskomen...

Ze overwinteren o.a. langs onze kust, maar broeden doen ze in hoog-arctische streken. Als de golven iets te hoog op de dam slaan huppen ze op één poot een paar decimeter hogerop.

Hun winterjas van grijs, wit en wat zwart staat ze uitstekend. Erg leuke vogels en in het geheel niet schuw.

De Scholekster zie je in de winter vooral langs de kust. Over twee maanden bevolken ze weer onze polders en parken. Én platte daken, tegenwoordig een geliefde broedplek.

Altijd aanwezig langs de kust, althans in de winter: de Steenloper. Tamme beestjes die straks weer vertrekken naar hun broedgebieden in Scandinavië.

In de polders langs de kust zijn soms grote groepen Rotganzen te vinden. Een vrij kleine, compacte gans met een zwarte kop. Vertrekt straks ook weer naar het hoge noorden.