Even iets moois nr. 367 - Strand en zuidpier IJmuiden I

Nog in augustus even een inspectie ter plaatse: zijn er al vroege wintergasten, en zijn die misschien nog in hun fleurige zomerkleed? Want wat is er nou mooier dan een zilverplevier in zijn oogverblindende zwart-wit tekening... Maar goed, die zag ik niet.

Een aantal meeuwen vecht om een scholletje. Hier laat een juveniele Zilvermeeuw de prooi uit zijn snavel vallen. Op het strand barst vervolgens een hevig gekrakeel los.

Juveniele Kokmeeuwen zijn prachtig getekend, met zelfs hier en daar nog wat donsveren. Deze inspecteert de treurige restanten van een ver familielid, waarschijnlijk zonder dat zelf door te hebben.

Onderaan de pier scharrelt heel rustig een lichtgrijze vogel. Leuk, een Kanoet! Gezien het duidelijk geschubde verenpak moet het een juveniel zijn, al vroeg vertrokken uit zijn arctische geboortestreek. Volwassen vogels zijn in de zomer diep oranjerood op de borst, maar is dit ook niet een schoonheid?

Ik observeer even  wat ongeveer de richting is waarin de Kanoet zich beweegt, dan loop ik er 15 meter voorbij, daal het talud af tot de golven ongeveer tegen mijn schoenen slaan en ga zitten wachten. En jawel, na een minuut of 10 is hij binnen het bereik van mijn glaswerk. Het geklik van de camera intrigeert hem en oplettend kijkt hij me af en toe aan, steeds dichterbij komend. Ik zit stil en steeds stiller, en wanneer hij op een goeie 2 meter is stop ik met fotograferen. Even kijken we elkaar aan, dan keert hij om en al rommelend tussen het zeewier loopt hij bij me vandaan. Het zijn de momenten die je dag, ja zelfs je week kleuren!

Ook de Steenloper is al weer terug uit het noorden. Deze is al in zijn winterjas...

… maar deze heeft nog zijn zomerkloffie aan. Zijn rug lijkt wel geverfd! Komisch moment wel: ik had deze nog niet gezien en hij mij ook niet, maar als ik mij tussen de blokken laat zakken en mijn hoofd er boven uit steek staren we elkaar verbaasd aan vanaf misschien maar één meter. Zonder paniek loopt hij bij me vandaan, onderwijl gewoon zijn lunchje bij elkaar scharrelend. 

Een volgende keer zal ik wat laten zien van de aanwezige strandlopertjes.