Even iets moois nr. 593 - de zuidpier van IJmuiden

Nou had ik zin om me weer eens helemaal uit te leven op de vogels. Dat ik ze allemaal meer dan goed ken en al meermalen op de foto had, maakte even niet uit. En waar kom je dan volledig aan je trekken? De zuidpier natuurlijk. Dus hier een blog met allemaal oude bekenden, maar ik had een meer dan plezierige ochtend.

Een leuk tableau meeuwen, maar het ging mij natuurlijk om die donkere. Altijd lastig, juveniele meeuwen, maar na lang studeren denk ik dat we hier te maken met een Kleine Mantelmeeuw.

Oostenwind, dat betekent dat kwallen aanspoelen. Sommige leven nog. Dit is een Zeepaddenstoel.

Eenzaam op het strand: een Bontbekplevier, nog een jonkie.

Moest ik toch ook weer even naar zoeken in het grote vogelboek. Het zijn twee Bonte Strandlopers. Zie het verschil in grootte ten opzichte van die meeuw.

Ook nog een jong, in dit geval van de Aalscholver. Die heeft altijd een beetje een jolige uitstraling.

Scholeksters zien we 's zomers in de polder, maar als het broeden gedaan is begeven ze zich graag naar de kust. Een zoute hap is kennelijk ook niet te versmaden.

Dat was wel even spannend. Een Aalscholver had een smakelijke platvis verschalkt en hij kreeg binnen 2 seconden een aantal meeuwen om zich heen die dat probeerden af te pakken. Het lukte uiteindelijk niet; de meeuwen leken ontzien van zijn intimiderende snavel.

Natuurlijk, de Steenloper. Makkelijke vogel; niet schuw en redelijk actief; vaste wintergast. Die lichtbruine en witte veren zijn nog van zijn zomerjas. Met een paar weken wordt dat allemaal vrijwel egaal grijs.

Van anderen hoorde ik dat hij pas deze week was gearriveerd: de Oeverpieper. Zeer onrustig en vrij schuw, en daarom temeer de sport om er een plaatje van te krijgen. Dat lukte.

Zo rustig en onopvallend dat het altijd een beetje zoeken is: de Paarse Strandloper valt qua kleur vrijwel weg tegen de blokken van het talud. Introvert beestje, tam ook, ik mag 'm wel.

De Drieteenstrandloper is sociaal, hyperactief maar niet schuw. Je ziet er ook nooit maar eentje. Die met de donkerder tekening is ook weer een jonkie.

Ze verdelen hun tijd zeer efficiënt. Fanatiek scharrelen ze hun kostje bij elkaar, om dan snel het verenpak te fatsoeneren en dan heel even te slapen. Altijd met één oog open, want er mocht eens een sperwer of slechtvalk rondhangen...

Ook apart en hier nog nooit gezien: er ligt een Gewone Zeehond op het talud. Ziet er verder wel gezond uit, maar voor de zekerheid toch even gemeld bij mensen die er verstand van hebben.

Mooi zeg. Ik had hem al even in de gaten. Er naartoe lopen werkte niet dus ik ben op mijn knieën gaan zitten en heb afgewacht of hij mijn kant een beetje op wilde komen. Dat lukte. Het is de Zilverplevier en het verschil in grootte met de bontbekplevier is opvallend.