Even iets moois nr. 534 - Burgers Zoo

De weersvoorspellingen waren van dien aard dat ik maar de dierentuin in ben gedoken. Burgers heeft dan mijn voorkeur omdat de vogels daar vrij rondvliegen op een grote oppervlakte. Je moet dus echt je best doen om ze te zoeken en te ontdekken. En soms is dat net zo lastig als in het wild. Buiten dat is er ook ander interessant gedierte en daardoor is een dag eigenlijk altijd te kort...

Een van de merkwaardigste creaturen (bij Burgers dan; het gaat niet over mijn buren...) is de Wenkkrab. De vorm doet al pre-historisch aan, en de paarse kleur met die oranje verbindingen geven een wonderlijk effect. Ook heel fotogeniek. Dit is het vrouwtje, zonder grote schaar.

En dit is dus het mannetje. De schaar wordt gebruikt voor het verleiden van een vrouwtje en voor gevechten met rivalen. Verspeelt hij het wapen, dan groeit uit een van de kleine scharen een nieuwe grote. In Portugal wordt die grote schaar beschouwd als een delicatesse...

Een mooi beestje, zich geheel bewust van zijn parmantig voorkomen: de Gambels Kuifkwartel. Scharrelt laag in de begroeiing zijn kostje bij elkaar, zoals het een kwartel betaamt.

Ai, wat een schoonheid: de Roodmus. Komt hier te lande een enkele keer in het wild langs. Ik heb ooit een dag lopen zoeken en posten in de duinen van Katwijk, zonder meer te zien dan een heel ver, roze stipje...

Een Ultramarijn Bisschop. Vrij forse vogel waar ik eerder naar zocht en die ik nu tegenkwam in een stukje woestijn.

Vlinders waren er ook te bewonderen, maar niet zoveel en flink afgevlogen. Vanaf maart of zo zullen er wel weer verse vlinders te zien zijn. Dit is trouwens een van de soorten Passiebloemvlinder. Denk ik.

Een Witvleugelduif neemt er zijn gemak van, ergens in een stukje woestijn.

Nog een duif: de Socorroduif. Wordt met uitsterven bedreigd.

Kijk nou zeg, nooit eerder gezien: de Gestreepte Basilisk. Een vreedzaam soort hagedis die leeft van insecten. Ik moest even omschakelen want ik ken de naam basilisk vooral uit de bijbel waar hij in één adem wordt genoemd met adder, vurige draak en soortgelijk ongedierte. Dat is dan de mythische variant die wordt opgezadeld met eigenschappen als schadelijk, venijnig en verscheurend. Rare jongens, die kanttekenaars.

Geweldig hè, die kleuren. Het is de Mexicaanse Nonpareil, die zich liefst schuil houdt in dicht struikgewas. Mazzeltje dat ik hem zomaar even mocht zien.

De Gele Kernbijter. Ondanks zijn felle kleuren is het altijd weer goed zoeken om hem te vinden tussen dicht gebladerte.

Ik zou bijne vergeten dat ik ook nog, echt in het wild, een Parelduiker aantrof. Voor het allereerst dat ik er eentje zag (een 'lifer' dus) en ook nog kon fotograferen, al was het vrij ver.