Even iets moois nr. 273 - Wintergasten

De afgelopen vogelvrije vrijdagen op jacht gegaan naar typische wintervogels. Erg koud gehad zo af en toe, maar de oogst maakte dat meer, veel meer dan goed. Van sommige plaatjes word ik warm, telkens als ik er naar kijk...

Aha, de Koperwiek. In een eerdere aflevering mopperde ik op een gebrek aan medewerking van deze fraaie lijster, maar deze deed even echt zijn best.

Een Waterral. Hij leidt een tamelijk geheimzinnig bestaan in het riet. In het voorjaar kun je van daaruit zijn kenmerkende gekrijs horen. 's Winters, wanneer ook het water tussen het riet is bevroren, verlaat hij zijn biotoop voor korte voedseltochtjes over het ijs. De winter is dan ook hét seizoen voor een aardig plaatje van deze verborgen levende vogel.

Uren speurden we de rietkragen af; twee vonden we er: Roerdompen. Deze liet zich van zeer nabij zien en vastleggen, zomaar langs de berm van een wegje met aardig wat verkeer. Altijd een feest, een ontmoeting met deze mysterieuze gast. En net als de waterral komt hij uit zijn dekking wanneer zijn woonomgeving bevroren is geraakt.

Hier een echte wintergast: de Kramsvogel. Vroeg in de winter hoorde en zag ik grote golven het land binnenkomen, die daarna vrij geruisloos ook weer verdwenen naar hun arctische thuislanden. Er zijn er nog wel, onder andere deze in eigen tuin.

In het land vertoeven momenteel enkele groepen Pestvogels. Meestal bezoeken ze jaarlijks ons land (als het tenminste te koud is in het noorden van Scandinavië en in Siberië) en ik was nu vastbesloten ze van dichtbij vast te leggen. Als extra uitdaging vond ik dat ik met een foto moest thuiskomen van een bes-etende vogel.

Schuw zijn ze niet. Kennelijk zijn ze niet zo gewend aan mensen, dus als je rustig doet zijn ze tot op enkele meters te benaderen. Hun gedrag is prettig voorspelbaar: ze hangen wat rond in een boom en dalen dan plots als groep af naar de bessenstruiken. Met een bakkes vol vliegen ze weer de boom in om het daar op het gemak op te peuzelen. Dat herhaalt zich ongeveer elke 20 minuten.

Bohemian Waxwing heet hij in het Engels. Da's een veel mooiere naam dan Pestvogel. Hij dankt die naam aan het feit dat hij hier alleen 's winters is en kennelijk was dat ook het jaargetij dat vroeger de pest kon uitbreken. Los van de naam: de Pestvogel is van een zeldzame schoonheid.

Als een ouwe nurkse vent zit een Blauwe Reiger in een boom, het ijs aan zijn snavel. Van hem mag het voorjaar worden...