Even iets moois nr. 275 - van Futen en Klauwieren

De vogelvrije vrijdag voerde ons naar Noord-Holland. Gedachte was iets vast te leggen van de futenbalts, vervolgens op audiëntie te gaan bij de Bruine Klauwier en dan nog even te kijken of de Wisent zich zou willen laten zien. Dan heb je in één keer het allermooiste dat Noord-Holland heeft te bieden...

Tja, de balts van de Fuut. Een wonderbaarlijk schouwspel van elkaar verkennen, bezien of het klikt, een stapje verder, lieve dingetjes doen en later samen een nest bouwen. De baltsperiode is nog maar net begonnen; het hoogtepunt moet nog komen.

In Futenland woedt eigenlijk een soort verkiezingsstrijd. En net als in ons eigen land kan dat zomaar discussie opleveren. Wie is de beste? Wie heeft de grootste? Wie belooft het meeste? Wie kijkt en lijkt het eerlijkst? Net als in de Nederlandse politiek bestaat er alle ruimte voor een eigen mening. De argumenten worden op beschaafde wijze met elkaar gewisseld, waarbij wederzijds respect de norm is. Dat er niet op de man gespeeld wordt is natuurlijk vanzelfsprekend. Kortom: de verkiezingen in Futenland zijn niet anders dan een afspiegeling van de tijd waarin we als land nu zelf verkeren.

Hier zijn we getuige van eerste ontmoeting. Je ziet hoe ze elkaar schattend opnemen. Verdedigt hij straks het nest met zijn leven? Zal ze lief zijn voor de kinderen? Hij is een knapperd, maar zal hij me trouw blijven? Is ze straks, na maanden van broeden en opvoeden, nog even mooi? Niets menselijks is de Fuut vreemd, eigenlijk.

Op de achtergrond ligt een woonboot waar de zon op staat. Het geeft een fraaie kleuring aan het water.

 

De zon schijnt op de plas en ik heb er geen enkel vertrouwen in dat het harde licht een acceptabele foto gaat opleveren. Maar dit lijken dan toch wel kleuren die Rembrandt zou hebben gewaardeerd.

Aha, een mooi cadeau voor het meisje. Alle middelen worden in de strijd gegooid om maar een goede indruk te maken.

Dit lijkt al aardig te klikken.

Het zijn maar momentopnamen en de paartjes zijn nog niet definitief gevormd. Meermalen zag ik de (op het oog) geliefden binnen enkele minuten naar een ander lonken.

Jaja, hij doet zijn best. Dit is het 'admiraal zeilen' waarmee de toekomstige partner wordt geimponeerd. Een heel bijzonder gezicht dat ik graag nog een keer beter (veel beter!) zou willen vastleggen.

Toen togen we verder, op zoek naar een vogel die heel vogelend Nederland in zijn greep heeft: de Bruine Klauwier. Het beestje is (zover ik weet) nooit eerder in Nederland gesignaleerd en zijn plotse aanwezigheid in een stadspark zorgt voor grote commotie. Drie uur lang wachten we, drentelend en zoekend in het struweel, met nog een paar handenvol fotografen. De lokale bevolking informeert af en toe nieuwsgierig wat we aan het doen zijn.

De Bruine Klauwier woont ver oostelijk van ons; denk aan Siberië en omstreken. Hij zal dus wel spoedig vertrokken zijn.

En die wisenten? We moeten er heeeel dichtbij zijn geweest, maar het was al dermate laat dat we de zoektocht niet voltooiden. Er komt vast nog eens een gelegenheid.