Even iets moois nr. 604 - De restjes van 2025

Ik had nog wat mooie foto's van De Valk in Lunteren. Daarnaast was ik afgelopen weken in de Amsterdamse Waterleidingduinen en zwierf ik door de Oostvaardersplassen. Daar hield ik alleen wat verre, saaie plaatjes aan over. Kijk maar mee.

Twee Hoppen. Die rechtse lijkt wat te zeuren, maar misschien plakken we te makkelijk allerlei menselijke emoties op een vogel.

Toch is de verleiding groot om te zeggen: en nu is die linker het helemaal zat!

Prachtig mooi eendje: de Kokardezaagbek. Zou je die in het wild tegenkomen, dan is het vrijwel zeker een ontsnapte volièrevogel. 

Leukerdje: de Europese Dwergmuis. Grappige klauteraar.

In de AWD tref ik deze Brilduiker. In ons land een geregelde wintergast. Bij het paringsritueel bijzonder grappig, maar deze is in zijn eentje.

Ik denk dat ik de somberste dag van het jaar beleefde, qua weer, maar dan kun je wel fotograferen zonder zware schaduwen. Dat komt deze Graspieper ten goede.

Krooneenden. Geen inheemse soort maar allemaal waarschijnlijk afkomstig van ontsnapte of losgelaten exemplaren.

Een Merel doet zich tegoed aan de bessen. Ik ga hier maar een kerstkaartje van maken, denk ik.

Haarmosjes. Altijd leuk om te fotograferen, al is dan een macrolens wel een vereiste.

En ook hier is een macro-objectief onontbeerlijk. Want deze Draadwatjes zijn elk maar ongeveer een millimeter groot. Leuk gezicht wel.

In de OVP komt een Zeearend aanvliegen. Hij landt in een boom en ik vind het wel leuk om het verschil in grootte te laten zien met de kraaien.

Ook al geen wereldfoto. We zien hier een groepje Kramsvogels, gasten uit arctische streken die ons van onze bessen afhelpen. Vrij schuwe vogels helaas, want ik vind ze de fraaiste lijstersoort die we in ons land kunnen tegenkomen.

Grappig gezicht: een Slobeend doet even wat gymnastiek terwijl een kuifeend langs vaart. Zie toch die kolossale snavel waaraan hij zijn naam te danken heeft.

Bij het bezoekerscentrum in de OVP blijf ik een beetje hangen. Overal om me heen hoor ik Goudhaantjes en ook een matkop. Ik besteed een uurtje aan 200 mislukte foto's en hou uiteindelijk alleen deze over. De beestjes zijn helemaal niet schuw, maar zitten nog geen kwart seconde stil. Vandaar.

Nog zo'n rusteloos vogeltje: de Winterkoning. Meer dan deze foto zat er niet in vandaag.

Een stuk makkelijker is de Roodborst. Die blijft graag even op een takje zitten en kijkt dan rustig rond.

Schoon schip gemaakt. Volgende week de mooiste mislukkingen van het jaar!