Afgelopen vrijdag ging ik op zoek naar de Siberische tjiftjaf, maar die vond ik niet. Dan maar naar de Koereigers, waarvan er een drietal liep in de polders rond Vinkeveen. Ik heb me er meer dan een uur vermaakt.
Een Roodborst, in de struik waar gisteren nog die rare tjiftjaf zat. Ook een ijsvogel liet zich zien, maar niet fotograferen.
Kolganzen, onze polders zitten er (te) vol mee. Eind deze maand zullen ze wel vertrokken zijn naar hun broedgebieden op de Siberische toendra's.
Juist, de Koereiger. De Koereiger is 45 tot 52 cm lang. Het is een vrij kleine, compacte, actieve, witte reiger met een korte, vaak ingetrokken nek.
Buiten de broedtijd is de vogel egaal wit, met een gele snavel en geelgrijze poten. In de broedtijd kleurt de snavel iets meer naar oranjegeel, de poten zijn dan ook lichter en er zijn oranje veren op de kruin, borst en mantel.
De vogel dankt zijn naam aan het feit dat hij vaak in groepjes het vee op de weide vergezelt. Grazend vee jaagt vaak insecten, kikkers, muizen en andere kleine dieren uit hun schuilplaats die de vogel graag eet. Ze staan ook vaak op de rug van grazende zoogdieren.
Hier is wel duidelijk te zien dat het maar een kleintje is. Wel erg actief; ze struinen soms in gestrekte draf het weiland af.
In de winter is er niks comfortabeler dan schapenwol, dat weet zelfs een Ekster.
De Koereiger stond tot voor een jaar of tien te boek als zeldzaam. Sindsdien is hun aantal gestaag toegenomen en ze broeden hier ook (in 1998 het eerste broedgeval.)
Het is trouwens toch een succesvol kolonisator. Een eeuw geleden was het nog een typisch Afrikaanse vogel, maar van daaruit stak hij zeeën en oceanen over. Je vindt ze nu ongeveer overal, zelfs in Vinkeveen.
Daarna liep ik nog een rondje over de 's Gravelandse buitenplaatsen, op zoek naar spechten en appelvink, maar het was er alleen maar koud.
Wat bijzonder die koereigers bij de schapen, eigenlijk zitten ze altijd bij de koeien. Mooie fotos. Fijne week.
BeantwoordenVerwijderen