De eerste vogelvrije vrijdag van 2018. Ik besluit een rondje te maken in de buurt, want er zijn een paar Grote Zeldzaamheden gemeld. Zal ik ze vinden?
Ziet er niet spectaculair uit, maar deze Bladkoning is afkomstig van de Russische taiga's. Ze zijn zelden in Nederland te bewonderen, en dan nog meest aan de kust. Zoekend naar dit beestje werd ik opgemerkt door een team van de wijk-tv Leidsche Rijn. De interviewer wist me te verleiden het geluid van een bladkoning na te doen. Gelukkig heb ik het interview niet terug kunnen vinden op internet...
Nóg een zeldzaamheid, vooral op deze plek. De IJseend op de Haarrijnse plas trekt al een paar weken kijkers en fotografen. Normaliter kun je ze alleen spotten op zee, maar deze heeft het prima naar de zin in het zoete water. Blijf ik toch zitten met een prangende vraag: is deze eend nou mooi of niet?
Geen zeldzaamheid, maar wel ongebruikelijk op deze plas: een Kuifduiker. In de zomer zijn ze spectaculair gekleurd met felgele oorpluimpjes; de winteroutfit is wat saai, met witten en grijzen. Misschien ziet u wel het felrode oog van dit beestje, dat zich overigens meer onder dan boven water opohoudt.
De middag loopt zo ongeveer ten einde; ik besluit nog heel even in de Eempolder te gaan kijken. Goeie keus! Op een landwegje van één auto breed kom ik mevrouw Torenvalk tegen. Mijn aanwezigheid stoort haar in het geheel niet. Bijzonder gezicht: ze laat haar vleugels naast haar staart hangen en daarmee toont ze enorm breed.
Omdat ze zich geheel op haar gemak voelt rij ik voorzichtig voorbij, keer de auto en stop weer, nu op slechts een luttele 4 meter of zo. Ik zet de motor uit en wacht.
Mevrouw kijkt een poosje rond en besluit zich eens mooi op te doffen. Het pak wordt geschud, losse veertjes verwijderd en alles geïnspecteerd.
Elk veertje wordt apart behandeld en weer strak gemaakt.
Zo, even strekken; linkerpoot en linkervleugel tegelijk zodat ze in evenwicht blijft...
Dan de rechtervleugel en gelijk ook maar de staart...
Nog even de spieren los schudden en dan moet het maar klaar zijn.
"Ben ik mooi?" Ze kijkt me vragend aan; ook een beetje trots, de staart elegant gespreid. "Ja" zeg ik zachtjes, "je bent mooi, heel mooi." Als ik wegrij kijkt ze me niet na.
Zo'n dag kan niet anders eindigen dan met een dramatisch gekleurde zonsondergang.
Wat een prachtige serie van mevrouw torenvalk, Gerrit.
BeantwoordenVerwijderenZe poseert als een fotomodel, en dan die mooie kleurtjes in de achtergrond!
Hartelijke groet, Corrie
Hallo Gerrit, natuurlijk is de IJseend mooi. Zeer mooi denk ik. Persoonlijk vind ik dit de mooiste eendensoort die je in Nederland kan zien. Mooi vastgelegd. Ja, ook de Torenvalk mag er natuurlijk ook zijn. Prachtig gedetailleerde opnamen. Gr. Ben
BeantwoordenVerwijderenDe Torenvalk heeft zich echt uitgesloofd voor je, prachtig hoor. Het is grappig: ik zeg altijd tegen Maria: 'er is er altijd eentje die blijft zitten'(dat gaat over alle vogelsoorten). Dit was er duidelijk zo een en je hebt je kansen mooi benut. Je IJseend twijfel deel ik, alhoewel ik zijn staart wel bijzonder mooi vind.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Marianne
P.s. ik plaats jouw blog bij mijn bloglijst.
Ongelofelijk wat een goeie dag had je Gerrit!!!
BeantwoordenVerwijderenSuper. Ik sluit me aan bij de woorden van Marianne incl.of de ijseend al dan niet mooi is....
Met een beetje geluk blijft de kuifduiker tot de zomer op de plas. Jaren geleden was dat ook het geval.
Groetjes, Maria