Even iets moois nr. 592 - hete polders

Het werd heet, zoals voorspeld. Beetje op tijd uit de veren en toch maar op pad gegaan, hoewel ik er weinig van verwachtte. Desondanks kwam ik thuis met een kaartje vol mooie waarnemingen! Ik bezocht drie gebieden: de Nieuwe Driemanspolder, de Starrevaart en de Groenzoom/Nieuwe Droogmaking, alle in Zuid-Holland.

O ja. Pas toen iemand me ietwat geheimzinnig vroeg: 'Heb jij ze al gevonden' schoot me te binnen dat er een kleine hype was ontstaan rond een aantal rupsen van de Koninginnenpage. Toch maar even meezoeken en (eerlijk is eerlijk) op aanwijzen van een andere zoeker ook nog gevonden. Schitterend beestje. Hoewel ik ganselijk niet te klagen heb over mijn uiterlijk, zou ik met zo'n prachtig huidje zelf nog wel rups willen zijn.

In de plas jaagt een Kleine Zilverreiger. Karakteristiek, die gele sokken.

Het Klein Koolwitje, een zeer algemene vlinder.

U zag het al: de Watersnuffel. Zeer algemeen.

Ook algemeen, maar ik zag ze dit jaar nog vrijwel niet: het Icarusblauwtje. Dit is een vrouwtje.

Is dit grappig of is dit grappig... Bij een paar dichte bomen hoor ik een stel zeer geïrriteerde meesjes. Ik word nieuwsgierig: zou er een valk of een sperwer tussen het gebladerte verstopt zitten? Ik blijf luisteren en kijken en ineens schiet er een donkere schim uit de boom een vlieggat in een schuur in. Een Steenuil! Maar wat er in zit, dat komt er vast ook een keer uit. Ik blijf kijken... en blijf kijken... en blijf nog wat langer kijken... en ineens: daar is-ie!

Een Oeverloper komt ook nog even een kijkje nemen op de palen in het water van de Starrevaart.

Het is niet ieders smaak, maar ik hou best van straf tegenlicht. Het stelt bijzondere eisen aan de belichting en levert altijd een apart plaatje op. Zoals deze foeragerende Kemphaan.

Aardig om het verschil in grootte te zien tussen een Grutto (de grote) en de veel kleinere Watersnip.

Daar stond ik overigens wel van te kijken: er waren zomaar een stuk of 10 Watersnippen aan het foerageren in het ondiepe water. Ik ken ze vooral van een meer verscholen gedrag, dicht tegen een oever.

Even iets moois nr. 591 - De Brand

We stonden er vlakbij met de caravan dus we togen naar het natuurgebied De Brand, bekend om zijn soorten vlinders en natuurlijk de boomkikkertjes. Hoewel het die dag bloedheet was, kwamen we toch van een koude kermis thuis. De braamstruiken van de kikkertjes waren afgeschermd met prikkeldraad! Dit omdat 'liefhebbers' er niet voor terugdeinsden de beestjes beet te pakken en op een fotogeniek plekje te zetten. Dat mag natuurlijk nooit en daarom had ik er ook wel een beetje vrede mee. Een klein beetje. En ik ging zonder foto van een boomkikker weer terug naar de camping. Gelukkig waren er nog diverse andere mooie wezentjes.

Op steeds meer plekken te zien: de Wespspin. Ook wel Tijgerspin genoemd. Afkomstig vanuit zuidelijker landen is hij bezig aan een gestage opmars. Net als de kruisspin behoort hij tot de wielwebspinnen en hangt hij met de kop omlaag in zijn web. Kenmerkend voor zijn behuizing zijn de twee zigzag-matjes vanuit het centrum van het web. Prachtige beesten.

Een van de soorten Schorpioenvliegen, ik denk de Duitse. Algemeen, vrij klein en mede daardoor minder opvallend dan je zou denken.

Ook algemeen: de Schorsvlieg. Leeft van nectar, vooral van laatbloeiende klimop. Zijn larven wonen in koeienvlaaien.

Wilde niet echt poseren: het mannetje van de Bloedrode Heidelibel. Een van de meest voorkomende libellensoorten in ons land. Schitterend om te zien.

Ik weet niet of dat het verschil maakt, maar dit is van de Bloedrode Heidelibel het vrouwtje. Die liet zich graag portretteren en hief af en toe koket het kopje op. Bijzonder fraai ook.

Even iets moois nr. 590 - Nog meer jonkies

Net als vorige week toog ik naar de Oostvaardersplassen. Idee was om een zeearend voor de lens te krijgen, maar u raadt het al: dat lukte niet. Dat ik desondanks heb genoten mag blijken uit de plaatjes hieronder.

Ah, een juveniele Dodaars. Zijn streepjes (hij is tenslotte van de futenfamilie) zijn nog goed te zien, maar hij zoekt zeer actief zelf zijn eigen kostje bij elkaar.

Een puber Witte Kwikstaart, ook zelfstandig op zoek naar voedsel. Hier heeft hij een vlindertje te pakken.

Een jonkie man IJsvogel, te herkennen aan dat witte puntje aan zijn snavel. Die krijgen 2 lesjes duiken en daarna zoeken ze het maar uit.

Het Meerkoetenjong wordt nog gevoerd met vers groenvoer.

Een ouder Boerenzwaluw rust even uit. Die is nog druk met het voederen van de jongen uit een tweede broedsel.

Ik ga even staan wachten bij een fanatiek alarmerende Winterkoning. Heeft hij ergens zijn jongen in het struweel verstopt? Maar ik word dringend gemaand verder te lopen, dus dat doe ik maar. Jonge Winterkoninkjes zag ik één keer; superklein en superschattig.

Je hoort er weinig over, maar de woningnood onder de Boerenzwaluwen is extreem schrijnend. We zien hier vijf kinderen, nog volledig afhankelijk van ouderlijke zorg, opeengepakt, bijna opgestapeld, in een éénkamerwoninkje.

 De ruimte is zo beperkt dat het eten alleen van buiten en in vogelvlucht kan worden aangereikt. Aan liefdevolle aandacht komt een ouder niet toe.

Hier zien we dat de honger zo groot is dat een van de jongen probeert de ouder op te vreten. Het lukte bijna. Ik ben nu bezig met een brief aan onze minister; dit kan absoluut niet langer zo.

We zien hier de gevolgen van een te krappe behuizing op de jeugdige Boerenzwaluw: eentje weet niet beter of hij hoort te landen op zijn broertje... Een derde gezinslid kijkt het allemaal wat bozig aan.

Een fraai getekende juveniele Kokmeeuw probeert nog wat vlees te peuren uit een al lang kaal gevreten vissenkarkas. Er boven scheert een boerenzwaluw langs.

Moet een tweede leg zijn: twee jonge Futen, waarvan eentje zwemles krijgt van oplettende ouders.

Een Aalscholver, volgens mij gewoon een adult exemplaar.